Na de traditionele
televisie van het Nieuwjaarsconcert en Garmisch Partenkirchen (vier schansen
toernooi) wordt alles weer helemaal normaal. De boom en alle kerstversiering is
de kamer uit. Sint Maarten, Sinterklaas, kerst en de jaarwisseling… we hebben
het weer allemaal achter de rug. Alleen al die stomme nieuwjaarswensen overal
staan nog te wachten. Maar ook dat is veelal snel voorbij.
De
jaarwisseling is het enige uit het rijtje wat mij wel aan staat. Verder ben ik
vooral blij dat alles weer voorbij is. Natuurlijk, ik heb best genoten van alle
sfeer, gezelligheid en de donkere dagen, maar de daarbij behorende irritaties
zijn nu ook weer weg. De grootste overigens is het vuurwerk. De afgelopen weken
hoorde je ze overal; de knallen. Groepjes jongetjes, met veelal wat domme en
uitdrukkingloze koppies, stonden bij elkaar en verhulden zich telkens in de blauwe
rook. Goh, wat een lol. Niet alleen zonde van al dat geld, maar ook gewoon heel
vervelend. Siervuurwerk kan ik prima zien, maar die knallen, daar heb ik niets
mee. Zelfs houd ik overigens jaarlijks een Nieuwjaarsvuur. In een grote korf op
straat.
De
website van GroenLinks heeft 80.000 klachten opgeleverd. Zonder veel moeite heb
ik er wel vijftig aan kunnen toevoegen. Ik ben daar echter te lui voor. Velen
waarschijnlijk met mij… Van mij mag het vuurwerk aan banden gelegd worden. In
de lokale politiek is in Velsen geen enkele oor voor te vinden, ondanks dat
landelijk ieder jaar meer geluiden op gaan met de jaarwisseling het vuurwerk op
centrale plaatsen af te steken, en de losse knallen gewoon te verbieden. Daar
denk ik dan aan, op zo een nieuwjaarsdag. Ja, in 2013 heb ik heel wat verloren.
Letterlijk en figuurlijk. Maar, het is het leven. Je gaat door, je moet door.
Hoe, dat weet ik alleen even niet. Een soort omgekeerde verliefdheid rommelt
door mijn maag; zorgen. Hoe kom ik aan werk, geld… hoe wordt mijn toekomst dit
jaar (en verder)? Het voelt niet goed en ik heb er last van. Toch blijf ik de
optimist en ga er van uit dat het nu alleen nog maar beter kan. Laat ik dat
gevoel vooral vast houden.
Ieder
jaar wensen we elkaar weer het beste. Wat houden wij ons zelf eigenlijk voor
ogen? Afgelopen jaar was niet leuk. Natuurlijk waren er absoluut hele fijne en
mooie momenten. We hebben een goede zomer gehad, ben veel in de tuin geweest,
ben weer als een trein gaan schilderen, is Lina op zichzelf gaan wonen, en veel
meer. Daarnaast hebben wij Gerard verloren. Nu al bijna een jaar geleden. Het
politieke debacle en de pijn daarvan. Het werk, wat nu over is. Ik wil niet
stil blijven staan bij het negatieve. Nog een keer zal ik schrijven over de
lokale politiek en hoop daarmee ook hier een punt achter het verhaal te kunnen
zetten.
Er
is weer veel voorbij, maar voor mij ligt een toekomst. Met beide handen moet ik
die aanpakken. Misschien wat stuurloos, maar ik ga er wel voor. Straks ga ik
naar beneden, en weer flink schilderen. Lekker.
Soms
vraag ik mij af, waarom het leven zo ingewikkeld is, waarom mensen het elkaar
zo moeilijk maken en waarom organisaties het allemaal zo moeilijk maken. De
wereld is niet zwart-wit. De jeugd van 16 en 17 is twee jaar lang de pineut. Ze
mogen opeens niet drinken. Althans geen alcohol. Kon dat niet iets
genuanceerder ingevoerd worden? 2013 heeft gevoeld als een soort keurslijf. In
2014 wil ik dat afgooien. Ik wil daar niets meer mee te maken hebben. Alle
regeltjes waar ik vorig jaar weer tegenaan gelopen ben. Eigenlijk is het de
moeite niet waard. Vorig jaar heb ik misschien wel begrepen dat wat het leven
wel waard is. Dat gevoel neem ik mee dit jaar.
Over
264 dagen zit ik hier misschien weer. Dan kijk ik op dezelfde wijze terug. Wat
zal 2014 mij dan gebracht hebben? Ja, er zijn goede jaren en minder goede
jaren. 2010, dat was een top jaar. Vorig jaar was duidelijk een van die mindere
jaren. Ik ben voor het eerst sinds lange tijd maar een keer de grens over
geweest. Dat was voor de crematie van Gerard. En dat voor een toch wel
reislustig typje als ik. Maar goed, dat is allemaal voorbij. Of er gisteren een
nieuw leven begonnen is. Eind van dit jaar staan die jongetjes er weer. Dagen
voor het einde van het jaar. Bij elkaar. Lege bleke koppies. Zonder mimiek
worden de rotjes op straat gegooid. Een leuke dag. Zelfs zo bekeken heb ik een
goed jaar achter de rug. Misschien is het helemaal niet zo een slecht jaar
geweest en moet ik mij vooral op de positieve dingen focussen. Mijn goede witte
wijn. Mijn werk. Het schilderen. Ach, het maakt allemaal niet zo veel uit. 2013
is immers voorbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten