 |
| damhert |
De regio is vol over de
overlast van herten. In hoeverre het woord overlast van toepassing is, is de
vraag. Tegenwoordig heeft de westerse, Nederlandse, mens al snel last van de
natuur. Rond de hertenproblematiek maakt men zich momenteel heel erg druk.
 |
| Edelhert |
In
de winter en het vroege voorjaar laaien de discussies het meeste op. In de
duinen zijn te veel hertachtigen en die trekken, om voedsel te zoeken, buiten
hun territoria… de bewoonde wereld in. Ze staan op de rijbaan en lopen zelfs
door onze tuinen. Dat mag niet, want de automobilist dient ongestoord de 50
kilometer per uur vast te houden om zich van A naar B te verplaatsen. Zelf rijd
ik graag wat langzamer en menig nacht heb ik al een poosje stil gestaan, een
kleine roedel gadeslaande. Mij maakt het blij, want de natuur wordt weer
langzaam onderdeel van ons leven. Vanaf de jaren zestig en zeventig zijn we
door tal van oorzaken (allen gelegen bij de mens) vervreemd van de natuur om
ons heen. Typisch een Hollands verschijnsel overigens.
Nu
bestaan er ook een aantal misverstanden. In de media, en op straat spreekt men
van hertenoverlast. In principe heeft men gelijk, maar een nuance is zeker op
zijn plaats. We kennen hier namelijk een drietal ondersoorten: de ree, damhert
en edelhert. Alle drie de soorten hebben redelijk specifieke eigenschappen.
Zeker vanuit het perspectief van de overlast zeer belangrijk.
 |
| Ree |
In
de Amsterdamse Waterleidingduinen en het duingebied bij Zandvoort zitten vooral
de edelherten. Ten noorden van de Zeeweg, in Bloemendaal neemt dit aantal af en
in Duin en Kruidberg vindt een vermenging plaats. Dat betekent dat in de
gemeente Velsen vooral sprake is van reeën.
Al
langere tijd zijn de edelherten aanwezig in de Waterleidingduinen. Doordat er geen
natuurlijk vijanden zijn en de omstandigheden goed waren hebben zij zich goed
kunnen vermenigvuldigen. Dat maakte dat de ruimte te beperkt werd en de dieren
gingen op zoek naar nieuw terrein. De ree kwam al wat minder frequent voor en
wordt deels door de edelherten verdreven. Daardoor gaan de reeën richting het
noorden.
Nieuw
is het probleem niet. In de jaren tachtig heb ik al ontmoetingen gehad met
edelherten bij de woningen aan de Hoogenduinendaalseweg in Bloemendaal. Ik geef
toe, dat was zeker even schrikken. Joekelse dieren, en vreselijk snel.
 |
| tegenover de ruine van Brederode |
Door
onze bevolkingsdichtheid zijn de wegen in de regio druk. Daarbij hebben wij
nogal wat wegen langs de duinen en door de bossen langs de duinen. Juist de
plaatsen waar je hertachtigen tegen kan komen. Ook de wegen waar een
confrontatie tussen auto en dier nogal eens voor komt. En natuurlijk is verkeersveiligheid een groot
belang. Echter… dat kan op meerdere manieren; het aanpassen van de rijstijl, of
het aanpassen van het dierenbestand. Dat laatste kan door het plaatsen van
goede hekken, of afschieten. Aangezien ons sentiment nog een belangrijke rol
speelt zijn wij tegen het natuurlijke verloop, zoals enkele jaren geleden flink
in het nieuws was bij de Oostvaardersplassen. Dieren stierven in de winter door
gebrek aan voedsel en overbevolking. Dat vonden wij mensen zielig. Het zelfde
geldt in feite in het duingebied. We laten de natuur zijn gang niet gaan, maar
willen deze regelen.
Nu
eens even het verschil. Ik begin daarmee met het damhert. De middelste van de
drie, maar ook het bekendste. De u wel bekende Bambi behoort namelijk tot de
soort van damherten, dezelfde soort die je veel in kinderboerderijen ziet. Dan
is er de ree. De ree heeft een schofthoogte tot ongeveer 67 centimeter. De ree
leeft in kleinen roedels of solitair. Een klein en behendig dier. Een ree kan
heel snel zijn, maar is niet heel erg schrikachtig. Het edelhert daarentegen is
de grootste met een schofthoogte tot wel 140 centimeter. En niet alleen groot,
maar ook zeer snel en behendig. Edelherten heb ik gezien in de strook van
Vogelenzang tot Bloemendaal. Ten noorden daarvan heb ik nog nooit, zelf, een
edelhert waargenomen. Wel zie ik met regelmaat reeën, ten noorden van (globaal)
het oude Velserend en de ruïne van Brederode.
 |
| Bambi; Walt Disney |
Beide
diersoorten lijken veel op elkaar. Toch zijn er belangrijke verschillen en zijn
het juist de verschillen die effect hebben op de overlast. Het edelhert kan
hoger springen, is sneller en vele malen schrikachtiger. Het is vooral dan ook
het edelhert wat in aanvaring met gemotoriseerd verkeer komt. Bij reeën komt
dit veel minder voor. Een mooi voorbeeld was een filmpje op Facebook. Een
aantal reeën loopt door Driehuis, over de straat. Ze rennen wel, maar voor de
auto uit. Een edelhert had allang gemaakt weg te zijn en gaat zeker niet voor
een auto uit lopen.
Wat
mij opvalt is dat veel observaties erg subjectief zijn. Dat komt door
onwetendheid en geen verstand van de natuur te hebben. Dat maakt wel dat de
zogenaamde overlast van herten groter gemaakt wordt dan de realiteit. Bovendien
spreek ik niet van overlast, maar van het samen delen van een stukje aarde. En
wij mensen zijn van mening dat alles en iedereen met ons rekening moet houden.
Je weet, dat wanneer je in de avond of nacht in de regio rijdt er een risico is
een hert te signaleren, dus ook op je auto te krijgen. Rijdt dus eens iets
rustiger! Laat de dieren leven en hun habitat zoeken, verdedigen en vormen. Ga
ook eens stil staan en kijk eens hoe deze dieren in het donker op, of naast, de
weg staan. Geniet er eens van, in plaats van er constant over te zeiken.
Ach,
en als wij echt weer meer natuur willen, dan moeten we de wolf naar de duinen
halen; de natuurlijke vijand van het hert. Maar goed, bij dat idee stuitert
half de Randstad… Dus laten we onze ranke viervoeters maar eens wat meer
koesteren, in plaats van het geweeklaag
over hun aanwezigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten