de keerzijde van social media

 De afgelopen dagen kijkt de meerderheid van Nederland naar de afgrijslijke gebeurtenissen in diverse steden van een stelletje oproerkraaiers, die vernielingen aanbrengen en plunderen. Een week of drie geleden keken we vol verontwaardiging naar de States, waar het Capitool op gruwelijke wijze werd overrompeld door een binnenstormende menigte.

Nee, niemand is blij met de maatregelen rond het Covid-19 probleem, maar de meerderheid beseft al te goed dat je het met elkaar moet oplossen en dat regeringen de moeilijke taak hebben maatregelen te nemen om de bevolking enigszins in bescherming te nemen. Toch zijn er groepen die ontkennen, boos zijn, en geloven in kwade opzet. Natuurlijk, we zien deze vijand niet. Dat was anders dan in Amerika. Daar werd een vijand gecreëerd, gebaseerd op leugens, maar zichtbaar.

We zijn zo blij met internet en dit fenomeen heeft de wereld zeker wat gebracht. En ja, op tal manieren maken we gebruik van het internet. Blogs, vlogs, Wikipedia, internet kopen, noem maar op. En zeker ook voor de sociale media heeft internet een grote functie. En daar zit dan ook de keerzijde aan. Iets wat in het algemeen een groot onderschat probleem is, maar waarvan de gevolgen steeds merkbaarder worden in de samenleving.

Het grote voorbeeld van de keerzijde van de sociale media was het vier jaar durende Twitter bombardement van Trump. Vier jaar lang leugens en bedrog, overdrijven en ego streling. Ik geloof zo'n dertig tweets gemiddeld per dag. Bij bepaalde groepen betekent dit een vorm van hersenspoeling en dan is het niet moeilijk de meute op te roepen met z'n allen naar het Capitool te trekken, met als gevolg geen grip meer op de gevolgen.

In Nederland zie je het zelfde. Eerst op kleine schaal met de complottheorie denkers. Gasten die elkaar sprookjes vertellen via de sociale media over 5G netwerken, en allerlei andere zaken. Maar de sociale media worden ook gebruikt voor andere duistere zaken. We kennen de effecten nog wel van Isis, welke organisatie ook veel werkte met sociale media. En nu, nu zien we de sociale media weer centraal staan in alle rellen en vernielingen, als zogenaamde reactie op de avondklok. Sociale media worden gebruikt om de maatschappij te ontregelen. Kleine groepen, die zich weten te verbinden en organiseren. Minder zichtbaar zijn de rechts radicale groepen. Kortom, naast de vele mooie zaken kent het internet, en de sociale media, een aantal zeer duistere zaken. Zaken, waar je eigenlijk vat op wilt krijgen. Natuurlijk kan je via diezelfde media en het internet ook veel van dat gespuis identificeren en oppakken, maar hoe krijg je die zwarte kant van het internet aangepakt? Daar is nooit goed over nagedacht en in feite ook niet goed aan te pakken, mits men niet een dictatoriaal regime wil ontwikkelen. 

Iemand opteerde de mobiele telefoons van de raddraaiers af te pakken, dan wel uit te zetten. Dat schijnt technisch wel te kunnen, maar je kan ook niet voorkomen, dat ze gewoon een nieuw mobieltje aanschaffen. Nee, het probleem is niet zo maar op te lossen, maar het maatschappelijk effect zal groter en ook negatiever worden. Daarbij denkt men in toenemen mate de wijsheid in pacht te hebben, terwijl men zich niet informeert of de betrouwbaarheid van de informatiebronnen. Het lijkt dat niet Covid nu

onze grootste vijand is, maar de sociale media. Wat zal het effect zijn, wanneer alle sociale media gedurende een maand volledig uit de lucht gehaald worden... waarbij de goeden weer eens onder de kwaden moeten lijden? Misschien een tijdelijk effect. Vast en zeker wel, maar in gemeenschappen als op Urk kan men het ook mondeling wel af. Goed, misschien escaleert het dan niet over het hele land. Dat kan... Nee, helaas, een oplossing lijkt niet voor de hand, maar he wordt tijd dat de deskundigen zich hier eens serieus over gaan buigen. Op deze manier wordt dat mooie internet, die geweldige sociale media, binnen afzienbare tijd onze grootste vijand...

totaal losgeslagen!

 Vier jaar geleden maakte ik een schilderij van een president, waarvan ik destijds al dacht dat hij zich als een losgeslagen marionet door het politieke land zal dwalen.

Nu zijn wij vier jaar verder, een nieuwe president is gekozen... maar daar is die losgeslagen marionet weer... beter gezegd; nog. In vier jaar tijd heeft deze man mij telkens weten te verbazen. Zelden heb ik iemand mee gemaakt die dermate veel trucks in zijn doos heeft, dat de verwondering blijft toeslaan. Het is Trump gelukt. Gisteren nog, door die domme blinde aanhang aan te sporen op te trekken naar het Capitool. Dat hij nog steeds van de kansel roept dat er fraude is gepleegd. Narcistische mediageile idioot, die preekt over recht en orde, maar zelf alles weet te organiseren, wat God verboden heeft. In feite is hij bezig met het plegen van een staatsgreep. Landverraad, de laatste stuiptrekkingen van een looser. Maar er is die nog dommere achterban, welke hij weet te bespelen als geen ander. Complottheoriedenkers, die willen wel naar hem luisteren. Op het journaal liep een klein jongetje: "we willen die demente oude bejaarde niet, we willen onze president houden". Iets van die strekking. Eerst dacht ik, dat het jochie okay was, omdat ik te snel dacht dat hij het over Trump had... immers geheel van toepassing. Dat ik ook hoorde dat hij de huidige president wil houden, zakte mijn broek weer eens af. Hooguit 9 jaar was dat jongetje en al zo geïndoctrineerd. Blijkbaar ook zonder besef wat hij feitelijk zegt.

Het imperium rond Trump brokkelt langzaam af. Hijzelf lijkt het niet door te hebben, of door te willen hebben. Stoïcijns draaft hij door als een blind paard. Gisteren namen zelfs zijn eigen kinderen enigszins afstand van hem. Het schandaal dat hij de gouverneur van Georgia wilde omkopen deed hem blijkbaar niks, maar de reactie van de gouverneur was duidelijk; nee Trump vergeet het. En ook Pence kiest nu niet langer voor die intrigant. Het laat ook de lafheid van velen zien. In de politiek steun je iemand, wanneer je daar belang bij denkt te hebben. Je ziet dat mensen (Republikeinen) af haken, omdat het niet meer in hun belang is Trump te volgen. Sterker het risico wordt groter dat wanneer zij hem wel blijven volgen het tegen hen keert. Zo brokkelt de steun af. Zo steunen steeds minder Republikeinen de leugens en manipulatie van Trump. 

Trump is de schande voor de USA. Evenals zijn hardline volgers. Als een olifant is hij door een porseleinkast gedenderd. Er mankeert echt van alles aan die man. Zoals ik hem vier jaar geschilderd heb is het nog steeds actueel. Zelden wens ik iemand iets slechts toe, maar in dit geval... ik hoop echt dat hij van vele strafbare feiten beschuldigd kan worden en zijn laatste dagen in een Amerikaanse gevangenis mag slijten... meer verdient hij niet!

2020... op naar 2021!

 Tja, we worden wat Coronamoe... En dit jaar geen Kerst meer met anderen en de oliebollen moeten we ook maar laten liggen. Het jaar loopt ten einde en zal in zekere stilte overgaan in het nieuwe jaar. Een jaar van zekere hoop, want het vaccin is in aantocht. Zullen we weer langzaam naar het normale gaan, of blijft ook 2021 gedomineerd door het virus? 

Het afgelopen jaar was een vreemd jaar. Veel thuis, lockdowns, restricties, weinig mensen en nog minder leuke dingen buiten de deur. Ook moest ik dit jaar de Kunstlijn voorbij laten gaan, maar gelukkig heb ik voor het eerst hier in Turkije enkele werken verkocht. Gasten zijn er niet geweest, maar dat is helaas geen uitzondering, want tot op heden hebben we nauwelijks bezoekers uit Nederland mogen ontvangen. Al zes jaar lang niet. Toch vinden we onze weg steeds beter in de Turkse maatschappij, ondanks dat het leven hier soms behoorlijk tegengewerkt wordt. Zaken die onprofessioneel verlopen, ingewikkelde paperassen, en vele knulligheden bij de overheid als bij veel bedrijven. Maar we vinden onze weg steeds beter, zodat het ook wel weer makkelijker wordt. Toch mis ik het Westen. Hier is te weinig cultuur en in feite is Turkje saai en ook zijn de Turken geen echte feestvierders (behalve met eten en drinken). Alle extraatjes hebben we hier moeten missen, maar toen in in Nederland was..., was daar ook even niks extra's. 

2020 gaat niet te boek als een bijzonder jaar voor mij, ondanks de Corona. Op zich heb ik er niet zo veel last van gehad, behalve dus het genoemde extra saaie. Daar tegenover staat dat ik qua schilderen een erg productief jaar achter de rug heb. En niet alleen dat... Ik ben ook op een wat andere manier gaan schilderen en vind zelf dat mijn werken er nog beter op geworden zijn. Ik omring mij wat dat betreft met veel kijkplezier. En ik mag hopen volgend jaar weer veel van mijn productie te mogen tonen op exposities en nog mooier is het wanneer er in 2021 ook weer verkocht wordt. 

Het afgelopen jaar heeft ons nieuwe buren gebracht. Het huis, waar twee jaar geleden mee begonnen was het te bouwen, wordt nu bewoond. De ruïne naast ons is gesloopt en daar wordt een leuk huis gebouwd met de verwachting in het voorjaar ook jaar nieuwe buren te krijgen. Langzaam wordt het hier een wijkje, in plaats van het eenzame huis op de berg. Gelukkig zijn de buren erg aardig en hebben we goed contact. De berg wordt volgend jaar wat levendiger. En er is zelfs straatverlichting gekomen en het pad is nu een verharde weg. 

Langzaam sluit ik dit jaar af. Reikhalzend kijk ik naar het volgende jaar, want hoe dan ook hoop ik dat het weer een wat positiever jaar gaat worden. In vele opzichten en dat wens ik een ieder toe!

Boeven

 Dit keer ga ik uit van een stelling: iedereen met een privé jacht van meer dan 2 miljoen euro is in principe een boef! Je kan de stelling voor meer kapitaalsbezit doortrekken.

Neem een bakker... Hij bakt een brood. Een brood kost hem € 0,50 aan onkosten, wanneer hij zijn salaris erbij rekent met het aantal broden wat hij gemiddeld verkoopt komt de kostprijs op € 1,00. Hij verkoopt het brood voor € 1,25 en heeft dus een kwartje winst.  De bedragen zijn natuurlijk fictief. Het geeft aan dat deze bakker natuurlijk winst wil maken, maar dit bescheiden houdt. 

Een andere bakker verkoopt het zelfde brood (onder dezelfde omstandigheden) voor € 2,10.  Deze bakker heeft dus € 1,20 winst per brood. Het voordeel is dat zijn klanten moeilijk ergens anders brood kunnen kopen. De tweede bakker wordt dus veell over de hoofden van zijn klanten. Die tweede bakker maakt in feite misbruik van de situatie.

Mensen die heel erg rijk zijn hebben hun rijkdom bijna altijd verkregen door gedrag van de tweede bakker. Daarbij benadelen zij in eerste instantie hun klanten. Maar om nu de klanten minder te benadelen, benadelen zij de producenten. Het voorbeeld is de kledingindustrie... De kleding is goodkoop en moet dus heel goedkoop gemaakt worden. Men laat het in goedkope landen maken, onder erbarmelijke omstandigheden. Dus lijden de arbeiders daar er onder. 

Terug naar de bakker. De eerste bakker is minder bezig met de winst, maar meer met de kwaliteit van zijn brood. de tweede bakker denkt vooral aan winst. Je ziet dat met name die rijke gasten niet meer aan het product of de klant denken, maar voornamelijk aan geld. En om veel geld te verdienen (buiten proportioneel zelfs) benadeel je anderen. 

Iemand die dus een enorm jacht heeft, heeft dus hoe dan ook veel mensen benadeeld. Ook in de huizenmarkt zie je de hang naar geld en winsten. In Ottawa zijn enorme dure flats te koop. Een op de vier staat leeg. Maar op straat wemelt het van de daklozen.  Hier in Turkije staan huizen in toeristengebieden. Om permanent te huren betaal je vaak grote bedragen. De huiseigenaren pogen je er zo uit te krijgen, want wanneer ze het huis drie dagen per maand verdienen ontvangen ze evenveel als wanneer een permanente huurder een maand huur betaald. Wanneer je bedenkt dat deze huizen soms drie maanden volgeboekt zijn, maakt de eigenaar een extra grote winst... het vinden van een permanente wonign wordt bijna niet te doen.

Ik ben geen econoom maar verdenk mij ervan wel enigszins logisch te kunnen denken. Economie is best ingewikkeld, terwijl de basis juist zo simpel is. In Coronatijd vragen rijke en grote bedrijven steun aan de overheid, terwijl ze juist daarvoor grote bedrage divident hebben uitgekeerd aan hun aandeelhouders. Hoe scheef is de wereld? Behoorlijk scheef! Misschien maakt de pandemie ons wakker, maar ik ben niet optimistisch. Het is weliswaar meer onderwerp van gesprek, maar ik vrees dat er weinig verandert. Geld regeert nog steeds en veel te buitensporig.  Er moet echt iets veranderen; voor het klimaat, het milieu, maar vooral voor de mensheid. Wanneer dringt dat nu eindelijk eens door bij hen, die wel degelijk macht hebben?

Over de top

Racisme is iets wat ik niet ken. Ieder mens is voor mij gelijkwaardig. Niemand is echter gelijk. Het is een van mijn stokpaardjes, maar wel een met een zeer essentiële basis. Discriminatie is iets wat ik ook niet ken, maar waarvan ik weet dat het bestaat en waarschijnlijk niet uit te roeien is, omdat een mens eenmaal tot een groep wil behoren en vormen van uitsluiting het groepsgevoel versterken.

Dat laatste maakt gasten als Baudet en Wilders dan ook populair. De andere kant is dat termen als racisme en vooral discriminatie in steeds grotere vormen misbruikt worden. Natuurlijk mag discriminatie (maar zeker ook racisme) niet voorkomen. Dat staat buiten de discussie, maar tegenwoordig zien we een omgekeerde reactie. Het begon met de discussie rond Zwarte Piet. Een onschuldig kinderfeest, waar in feite niemand (bijna niemand) enige moeite mee had en er zeker geen link mee legde richting discriminatie. Tot een kleine groep uit de zwarte gemeenschap in Nederland er een punt van ging maken. Felle discussies ontstonden en de Zwarte Piet mag in feite niet meer. Vervolgens mocht het woord neger niet, maar moet je zwart gebruiken. De negerzoen mag niet meer (de Jodenkoek overigens nog wel). Steeds meer onderwerpen waar iets in zit dat verwijst naar donker mag niet meer. Volgens de fanatici wijst dat alles op discriminatie en zelfs racisme. Deze groep zwarte mensen profileert zich momenteel als dat alles gerelateerd is aan discriminatie. Echter, mijn twijfels groeien ten aanzien van het feit of ze nu echt weten wat discriminatie is… naar mijn gevoel zoeken ze discriminatie op. Ze maken het zelf. Ondanks dat ze in de kern volledig gelijk hebben slaan ze door. Daarmee zal het juist zo zijn dat bepaalde groepen de zwarte medemens juist meer gaat discrimineren. En het gaat verder en verder. De beeldenstorm van foute geschiedenisfiguren… Ooit helden, in hun tijd. Nu misdadigers. Ga de discussie aan, hoe hiermee om te gaan, in plaats van te vernielen. De moord op de Amerikaan door de politie is iets wat niet door de beugel kan en de Black live matters beweging, daar sta ik volledig achter. Waar het mij om gaat is dat de zwarte bevolking momenteel bezig lijkt zich te willen vergelden en zich voor 100% wil laten accepteren, door juist in te zetten op de overtreffende trap. Mijns inziens ga je dan niet alleen te ver, maar ontwikkel je ook een tegenbeweging. Dat is juist wat we moeten voorkomen. De laatste stap is mij echter eentje die echt te ver is… Surinamers willen inzage in waar hun achternaam vandaag komt en indien mogelijk hun Afrikaanse familienaam terug. En wel op kosten van de Nederlandse overheid… De humor zag ik gisteren in het Journaal; Meneer Adriaan wil niet de naam dragen van de voormalige slavenhouder… nu blijkt de naam te komen van Adriana, de stammoeder… Stel dat mijn naam ergens in het verleden gerelateerd was aan misdaad, discriminatie of ander gespuis. Dan ga ik toch ook niet eisen dat de overheid mij betaalt om het na te zoeken, en dat ik mijn naam zou kunnen veranderen? Zijn onze zwarte medemensen niet enorm bezig met spijkers op laag water aan het zoeken? Dat gevoel groeit bij mij in toenemende mate. Ik maak mij er ook zorgen om, omdat ik bang ben dat het juist averechts gaat werken. Veel witte mensen voelen zich nu al (terecht of onterecht) gediscrimineerd door hun zwarte medemens. En hoe zit het met de Chinezen, de mensen van Arabische afkomst? Waar zijn we mee bezig? Of iemand zwart, wit, geel, Arabisch of albino is kan me geen reet schelen. Niemand is gelijk,… maar we zijn wel allemaal gelijkwaardig! Daar moet op ingezet worden en niet op de ongelijkwaardige verschillen.

Tot slot wordt er een essentie overgeslagen… Ook zwarte mensen discrimineren onderling. Misschien niet in Nederland, maar wel in diverse culturen. Een zekere vorm van discriminatie is gerelateerd aan ons menszijn. Dikke mensen, anorexia, roodharigen, spraak (dialect), bastaards… overal worden mensen gediscrimineerd. Een hopeloos effect van ons menszijn, maar iets waar we mee moeten leren omgaan. Wat nu een (relatief kleine) groep zwarte mensen bewerkstelligt is naar mijn mening juist verkeerd. Er was veel fout in het verleden en er zullen nog vele fouten gemaakt worden, maar het belangrijkste is dat we daar met elkaar uit moeten komen. Mét elkaar en niet ten opzichte van elkaar. Ieder mens is gelijkwaardig!

Politieke Corona

2020 staat in het teken van een pandemie. Een pandemie waar in eerste instantie weinig bekendheid mee was en geen medicijnen tegen waren, noch een vaccinatie. Inmiddels is er veel meer bekend. Het is een serieuze pandemie en er dient wel degelijk ernstige rekening mee gehouden te worden.

We zijn nu enkele maanden verder en inmiddels zijn vele maatregelen de revue gepasseerd. In grote lijn zijn deskundigen het met elkaar eens, maar per land blijken de verschillen ook groot en staat al die deskundigen niet op een lijn. De vraag reist dan ook in welke mate de deskundigen nog onafhankelijk zijn, wanneer je kijkt naar de politieke besluitvorming. Regeringsleiders die een grote invloed hebben op de bestrijding, zoals in de USA en Brazilië. Ontkenning is hier het beleid, al wordt dit binnen de naties zelf ook tegengesproken. Toch hoeft het niet ver van huis gezocht te worden om duidelijk te krijgen dat de pandemie een politiek pandemie is geworden. De tegenstrijdigheden in beleid tonen dit aan. Er worden regels opgelegd en de onduidelijkheid neemt hierdoor alleen maar toe. De vraag wat is waar en wat niet speelt bij steeds meer individuen een grote rol en tegenbewegingen staan steeds meer op om de pandemie zelfs grotendeels te ontkennen. Een voorbeeld zijn de reisbeperkingen. Als eerste wordt er nauwelijks gekeken naar gebieden, maar naar landen. Portugal is momenteel een uitzondering, met een code oranje voor Porto en Lissabon. Turkije daarentegen is geheel code oranje… Niet te bevatten. Per hoofd van de bevolking staat Nederland op plaats acht met de meeste doden per 1000 inwoners. Een land als Turkije staat veel lager, zelfs met (politieke) correcties. Nee, er is iets anders aan de hand. De Europese Unie geeft de deelnemende landen sneller code geel of groen, dan landen daar buiten. Het simpele feit lijkt te zijn dat men de economie binnen de EU weer op gang wil helpen, dus het toerisme moet binnen de Europese grenzen blijven. De strook tussen Bodrum en Antalya is een van de veiligste gebieden, met de minste besmettingen. Maar Turkije is code oranje. Politiek nuanceert niet (of nauwelijks). Italië is code groen… zeer twijfelachtig. Van Nieuwenhuizen stelde zelfs dat het onverantwoordelijk is om naar Turkije te gaan… Misschien is het juist onverantwoordelijk om in Nederland te zijn.

Een ander punt is de anderhalve meter samenleving… In het ene land is het een meter, in sommige zelfs twee meter. Aangetoond is dat buiten besmettingen veel minder voorkomen, dan binnen vier muren. Maar welke afstand is nu de juiste?  Of zou je verschillende afstanden moeten hanteren? Nee, Rutte blijft bij de anderhalve meter. Punt uit.

Ook de mondkapjes is zo’n politieke discussie. In het Duitse Jena is aangetoond dat mondkapjes zorgen voor 60% minder besmettingen. In Nederland wordt het dragen van mondkapjes volledig weggewoven. Het helpt niet, wordt door Rutte gezegd. Toch moest met, plots, in het OV mondkapjes dragen. Maar ze helpen toch niet? Of zit hier ook weer een politieke reden achter? Het gaat er steeds meer op lijken.  Nee, een mondkapje helpt geen 100%, maar wel een hoop. Ach ja, Nederland had al zijn mondkapjes verkocht aan China… ja, dan heb je ze niet en ontken je maar.

Enkele voorbeelden van hoe de politiek met de pandemie om gaat en manipuleert. In bijna alle landen zie je vergelijkbare politieke invloed, vaak tegenstrijdig met beleid in andere landen, maar zeker ook regelmatig in strijd met het eigen beleid.  Niet vreemd, dat men het niet meer begrijpt, regels worden overtreden en weerstand ontstaat. De politiek maakt de mens angstig. Natuurlijk, de pandemie is serieus en iedereen moet alert zijn. Net als bij griep vallen er vele doden, en inderdaad vaccinaties en medicatie zijn er nog niet, dan wel onvoldoende, maar alle verantwoordelijkheid wordt bij de individu weggehaald. De politiek grijpt haar macht, we zijn onze vrijheid kwijt aan niet een onzichtbare vijand, maar aan de politiek.

Een wereldwijde pandemie zou een wereldwijd beleid moeten tonen met een wereldwijde duidelijkheid… in plaats van al dat gekloot waar de mens nu aan overgeleverd is.

Ongeduld

We leven in een onwaarschijnlijke wereld. Er is een vijand, een onzichtbare. Er rijden geen tanks door de straten. Geen geluid van ontploffende munitie. Er is geen sprake van tsunami’s of alles verzengende branden. Het is stil. De wereld ligt stil. Er waart een spook over de wereld. We zien hem niet, maar is er wel. Het spook beïnvloed ons totale leven.

Je moet je beschermen tegen iets wat je niet ziet, wat je in feite niet kan vatten. Veel mensen begrijpen het niet. De media berichten er constant over. Sociale contacten kennen nauwelijks nog een ander onderwerp. Soms mag je helemaal niet naar buiten. Anderen mogen wel, maar zo beperkt mogelijk. Werk ligt grotendeels stil. Op straat lopen mensen rond in een sciencefiction achtige outfit, mondkapje voor het gezicht. In sommige landen iedereen. In andere naties een enkeling. We ween niet goed hoe we deze vijand moeten bestrijden. Dat zaait twijfel. Mensen die angst hebben, anderen gewoon voorzichtig. Lui, die de ontkenning schreeuwen, of gasten er echt niet in geloven tegenover de eikels die alleen aan zichzelf blijven denken. De vijand verdeeld de wereld. Doemdenkers versus complottheoriedenkers. Dagelijks worden ons de cijfers voorgeschoteld; zieken, opnames en doden. Het zijn er veel, maar genoeg om het te kunnen bagatelliseren. Deskundigen die een gelijk verhaal vertellen, maar ondertussen elkaar ook tegenspreken. Soms vanuit overtuiging, andermaal vanuit andere belangen. Er wordt gehoopt op een andere wereld na deze oorlog, terwijl anderen denken dat straks alles op de oude voet door zal gaan. We weten het nu niet, we kennen de toekomst niet.

Inmiddels duurt het al geruime tijd. De wereld ligt stil en we zien onze vijand nog steeds niet. Meer en meer mensen worden de maatregelen moe. Ze denken dat het wel mee valt. Niemand weet hoelang het gaat duren. Wanneer de bommen vallen, of militairen angstaanjagend door straten paraderen denk je alleen aan het jezelf in veiligheid brengen. Dan ga je niet op een gegeven moment naar buiten, omdat het lang genoeg heeft geduurd. Wanneer je de vijand niet kan zien wordt je wel moet van de maatregelen. Dan ga je er makkelijker mee om, raakt je geduld op, daar je immers niets ziet. De cijfers geven hoop, maar hoe vals is deze? Men kijkt alleen naar de hoop in deze doodogende wereld.

Steeds harder gaan de geluiden dat de economie moet door gaan. Dat er meer slachtoffers vallen, dan de vijand maakt. Faillissementen, werkloosheid, armoede. Ondertussen blijft een groep rijken zich verrijken. Niemand weet het, niemand weet de vijand adequaat te bestrijden, maar iedereen heeft een mening. We weten het ondertussen beter dan de deskundigen. Ongeduld slaat toe. Complottheorieën worden sterker. Onbegrip groeit. Cijfers worden honend afgedaan als dat het maar zo’n klein percentage is, wat slachtoffer wordt van deze vijand. Welke maatregelen ook genomen worden. Misschien juist door de maatregelen dat het aantal slachtoffers beperkt blijft. Misschien ook niet. Het is het grote onbekende. De een houdt zich keurig aan de quarantaine, terwijl de ander er steeds meer lak aan heeft. Zich niet aan de regels houdt en vervolgens zegt: ik ben toch niet ziek? Zij die het wel worden hoor je nauwelijks.

Tien weken, acht weken, zes weken. Soms duurt het al heel lang, soms is het amper begonnen. We worden ongeduldig, moe en willen weer de draad op pakken. Wanneer er een soldaat met een geweer voor je staat heb je al deze gedachten niet… wel, er staat een soldaat met een geweer voor je, alleen je ziet hem niet. Geduld is moeilijk, maar breng het toch maar op. Zelfs die onzichtbare soldaat kan je neerschieten. Zwaar verwonden of zelfs doden. Heb geduld…

#Corona en de zorg

Het Nederlandse zorgsysteem is volgens mij uit zijn context gerukt. Dit valt nu duidelijk op, met de uitbraak van het corona virus (Covid-19). Op zich staat de zorg als kwalitatief goed te boek, maar qua efficiëntie en kosten is het een heel ander verhaal.

Het duidelijkst hierin is het aantal IC-bedden. Ruim duizend. Maar kijken we naar België, dan zie we dat ze daar bijna een dubbele hoeveelheid IC-bedden hebben, bij een lager aantal inwoners. Bij een vergelijk met Duitsland moet Nederland zelfs beschamend toezien. De bedden zijn nu hard nodig. Na deze pandemie zullen er ongetwijfeld meerdere volgen, met onze overbevolkte wereld en belasting van het klimaat.

In Nederland is de zorg verschrikkelijk duur. De maandelijkse premie voor de ziektekostenverzekering is hoger dan de ons omringende landen, waarbij nog een stevige eigen bijdrage kan komen. We zijn gewoon erg duur uit. Krijgen we daar nu ook meer voor? Ten aanzien van de kwaliteit kan dit zo zijn, maar wat efficiëntie betreft valt het vies tegen. Voor de meeste behandelingen (mits niet urgent) zijn wachttijden. Zelfs voor een MRI zijn wachttijden. Daarbij zijn de zorgverleningen ook relatief erg duur. Neem een MRI. In Nederland kost deze al snel zo’n 300 euro. In Turkije bijvoorbeeld betaal je ongeveer 30 euro en dan nog in een particulier ziekenhuis ook. In Nederland wacht je gemiddeld een paar weken op een MRI, in Turkije kan je dezelfde dag terecht, én heb je dezelfde dag uitslag. Verdienen de medewerkers in de zorg dan zoveel? Absoluut niet. Alle kosten gaan duidelijk niet naar personeel. Vreemd, vrijwel de hoogste kosten en toch onderbetaald personeel. Er zit iets goed scheef in het Nederlandse zorgsysteem. Wat? Ik ben geen deskundige en kan er de vinger ook niet echt op leggen, wat niet wegneemt dat ik er wel ideeën over heb.

Om te beginnen kennen we het DBC (Diagnose Behandel Contract). Ga ik een keer naar het ziekenhuis voor een kleine aandoening, moet er betaald worden voor een hele behandeling. Zeg maar een behandeling van drie consulten en de nodige bijkomende kosten (verband, foto’s, etc.). Al kom ik maar die ene keer, ik moet voor het hele traject betalen. Vanuit dit oogpunt is de zorg al zeer duur. Daarnaast is de invloed van de zorgverzekeraars dermate, dat zij veel te veel invloed hebben op het hele systeem. Zo veel, dat dit het systeem al inefficiënt maakt. De rol van de zorgverzekeraars moet dus compleet anders.

Maar waar blijft dat vele geld wat in die zorg gestopt wordt? Een vraag die duidelijk is, maar een antwoord wat voor de leek absoluut vaag is. Dat wordt dus suggereren… Wel wat opvalt is dat vele producenten op het gebied van de zorg per land andere prijzen (kunnen) berekenen. Het zelfde medicijn in Turkije is soms 60% goedkoper (of meer) dan in Nederland. Ook schijnt het dat medische apparatuur niet overal dezelfde prijzen kent. Ik ga er wel vanuit, dat de verschillen in West-Europa wat dit betreft allemaal niet zoveel uiteen lopen. Maar, dan komen er energiekosten, belastingen en verzekeringen bij, alsmede tal van andere vaste lasten. Het kan bijna niet anders, dan dat deze in Nederland erg hoog zijn.

De schuld bij de sector leggen is onvoldoende. Ook de overheid dient de stoute schoen aan te trekken. Ze bezuinigen op de zorg, en vooral het personeel. Overigens is het verschil van beloning tussen specialisten en verpleegkundigen ook wel erg groot. Maar het lijkt erop dat de overheid verder te weinig grip op de zorg heeft (de verzekeraars te veel), waardoor nu met de Corona duidelijk wordt dat er zaken scheef zitten. Natuurlijk is dit allemaal suggestief en vanuit een onderbuik gevoel. Een tipje van een hele grote sluier, maar wel iets waar nu wel eens flink aandacht aan gegeven mag worden. Bovendien, iedereen heeft het nu zo hoog op met het medisch personeel, maar is het niet veel beter dit ook daadwerkelijk handen en voeten te geven? Kortom, wanneer de crisis voorbij is moet de zorg een flink geherstructureerd worden, meer invloed vanuit de overheid, 10% salarisverhoging voor medisch personeel (op de werkvloer) en zorg dragen voor een meer efficiënte en goedkope zorg. En geef die verpleegkundigen en schoonmakers en al dat personeel ook maar eens een eenmalige netto bonus… van zo’n 2000 euro per persoon. Dan laat je zien wat je waardeert en waar je voor gaat. Maar zoals nu… dat mag eigenlijk niet langer…