Hersenspinsels houden mij uit de slaap. Mijn gedachten stuiteren van hot naar her over het doen en laten van de gemeente. Een gedachtengang waarin ik een zoektocht ontplooi naar het waarom. Het waarom de gemeente zó fanatiek blijft hameren over hun gelijk. Ondanks een duidelijke uitspraak van de voorzieningenrechter.
De ambtenaren gedragen zich in feite als een klein stampend kind. Hoe vaak ik ook aan heb gegeven niet naar Turkije te willen emigreren, in Nederland een woning te willen proberen ze ons te "pakken" op één woord: wonen. Met een grenzeloos fanatisme wordt het woord "wonen" aangewend om hun gelijk te halen ons uit te schrijven. Alles wat zij vinden in dat kader wordt ingebracht, dat wat er is om het juist te ontkrachten wordt genegeerd. Ik begrijp dat fanatisme niet. Natuurlijk dient het bevolkingsregister in ruime mate correct te zijn is dient de gemeente in voldoende mate te handhaven. Overdrijven lijkt echter het credo.
Na de uitspraak van de voorzieningenrechter heeft de hoorzitting (inzake het bezwaar) plaats gevonden. Het is afwachten op de uitslag. Desondanks voel ik mij zwaar benadeeld door het gedrag van de ambtenaren van het Cliënt Contact Centrum. Van enige humaniteit is geen sprake. Met de vinger wordt gewezen op de wet en het handhaven daar van. Met zo'n kracht dat er fouten worden gemaakt, slordig wordt gewerkt en in feite een ambtenaar de voorzieningenrechter schoffeert. Ja, hij moet het doen met die uitspraak, maar blijft bij zijn standpunt en vindt de uitspraak maar onzin.
Het valt op hoe de ambtenaren met de arrogantie van de macht proberen te imponeren en hun gelijk te halen. Al diverse malen hebben wij ons standpunt herhaald en duidelijk gemaakt. Desondanks worden in feite al onze beweringen en standpunt weggewuifd. Met een groot handgebaar, hup van tafel.
Tijdens de hoorzitting werd duidelijk dat men direct een dossier heeft aangelegd, toen wij een postadres/briefadres aan hebben gevraagd. De argwaan voedt het ambtenarenapparaat. Dat ons kenbaar werd gemaakt dat wij uitgeschreven zouden worden, omdat het briefadres niet zou worden verlengd is niet aan ons gevraagd om aan te tonen wél aan de voorwaarden te voldoen. Niet vooraf, ter informatie, noch achteraf ter controle. Zonder enige toetsing met de betrokkenen trokken de ambtenaren hun conclusie. Daardoor werden wij ook nog eens op het verkeerde been gezet, bleek achteraf. Als een pitbull bijt de gemeente zich vast in onze uitschrijving. Geen idee wat zij daarmee willen winnen, behalve dat het een geldverslindende operatie is. Veel ambtelijke uren worden er in gestoken. Desondanks maken ze fout op fout, verrichten zij slordigheid na slordigheid. Er wordt aangegeven wat zij als bewijs willen zien, om vervolgens te zeggen dat zij die bewijzen niet accepteren. Onduidelijk, onvoldoende en slechte communicatie geven blijk van hun enorme vooringenomenheid.
Natuurlijk moet je handhaven, maar het lijkt mij dat dit in alle redelijkheid moet. De gemeente staat een humaan beleid voor. Vanuit de ambtenaren wordt alleen een dikke vinger hard op een aspect van de wet gedrukt. Ondanks de juristen in het ambtenarenapparaat wordt er slordig gewerkt, maar met overbluffen denken zij het gelijk aan hun kant te krijgen.
Schandalig eigenlijk. Asielzoekers worden in de watten gelegd, althans voor zo ver je dat zo kan noemen. Een feit is dat er voor hen gezorgd wordt. Zieken, gehandicapten en "gestoorden" worden zo goed mogelijk opgevangen. Als gezonde inwoner, en Nederlands ingezetene, wordt je echter direct met argwaan bekeken en als crimineel gevolgd. Onderscheid tussen fictie en non-fictie wordt niet gemaakt. Zijn mijn blogs waarheid, of niet. Misschien gedeeltelijk, maar je kan het eenvoudig nimmer als bewijsmateriaal gebruiken. Zelfs Facebook berichten met locatie vermelding zeggen niets. Ik kan overal en altijd een foto posten met locatie Haarlem. Toch zijn de ambtenaren van mening dat ik op basis hiervan uitgeschreven kan worden.
Geen enkele vraag wordt gesteld over onze mogelijke binding met Nederland. De reden waarom wij niet uitgeschreven willen worden. Daar is het apparaat volledig ongevoelig voor. Toch is de binding met ons vaderland groot. Door de omstandigheden te beperkt, als zou moeten. Kinderen, onze bedrijfjes, mijn kunst, vrienden, kennissen, familie, noem maar op. Als onze meubels en volledige inboedel staat opgeslagen... Dat alles zegt de ambtenaren niets. Nee, telkens wordt er gewezen naar dat ene woord: wonen, in relatie tot het land waar wij verblijven. Op zich geen straf, en zeker een optie tussen beide landen te blijven pendelen, maar wij willen onze stek in Nederland. Daarvoor voldoen wij aan de eisen. Goed, we hebben ons onvoldoende gerealiseerd dat je je als Nederlander moet bewijzen in Nederland te zijn. Logisch, want wij willen niet emigreren. Alleen, in Nederland zijn wij dakloos. Alleen daarvoor moet je al een briefadres hebben. Voor de ambtenaren ben je dan echter direct een "verdacht object".
Ik heb niets te verliezen, noch te winnen. Het is een groot deel emotie voor mij. Wens en emotie. Een woning heb ik niet, maar wil Nederlandse Nederlander blijven. Voor de gemeente is er evenmin geen enkele consequentie aan verbonden, behalve een braaf jongetje uit de klas uithangen. Nu zijn brave jongetjes meestal de grootste valseriken... wat dat betreft zou ik toch echt niet al te veel mijn best doen en wat minder robopatisch te werk gaan. Ambtenaren, u werkt met regels, maar vooral met mensen! Dit ter herinnering. In ieder geval dank ik u voor mijn slapeloze nacht. Ik begrijp er nog steeds geen hout van, voel mij zwaar geschoffeerd en te kort gedaan. Wat bezielt u om mensen zo te tarten, zonder enige feitelijke consequentie voor u en uw gemeente? Ik kan er niet bij..., maar slaapt u lekker.....
Inmiddels blijkt de uitspraak: de slager die zijn eigen vlees keurt, ook in zekere mate van toepassing op de bezwaarcommissie. Men verzoekt ons bewijs te leveren over een periode van juni 2015 tot juni 2016. Hiermee toont de commissie aan uit te gaan van de insteek van de ambtenarij. Immers er wordt geen blijk gegeven dat de commissie kijkt naar de onjuiste handelwijze van de ambtenaren, maar zich alleen richt op de insteek van de gemeente. Uit de hoorzitting werd gesproken over het bij gaan houden van bewijsvoering, niet over achteraf aanbrengen van bewijzen. Bovendien geldt de wettelijke regel voor een heel kalenderjaar. Indien ik niet aan de wens van de commissie kan voldoen, zullen zijn de ambtenaren wellicht volgen en ons uitschrijven, maar misschien waren wij de eerste maanden van 2015 wel voldoende tijd in Nederland, evenaks de laatste maanden van dit jaar. Eigenlijk heel verachtelijk dat de commissie nu met dit verzoek komt. En weer bewijs van het stampende jongetje. Denkt de overheid vanuit hun machtssituatie nu echt te kunnen winnen en indruk te maken? Ik ben daar niet gevoelig voor, maar noteer haarfijn al hun misstappen. Een aardige optelsom inmiddels.
Dat laatste schrijven van de commissie maakt meer weer razend. Op voorhand van de uitspraak toont de commissie zich hiermee al bevooroordeeld... Walgelijk. Het maakt mij erg moe (al die nodeloze energie die hiermee gepaard gaat), boos, verongelijkt, bijna agressief. Wat een vreselijk instituut soms, de overheid. Gek, dat mensen op idioten als Wilders gaan stemmen. Met dit soort gedragingen gelooft toch niemand meer in de huidige politiek, en dus haar uitvoering? Ik ben benieuwd hoe de verantwoordelijke, de wethouder, hier in staat, of heeft de wethouder de ambtenaren niet meer in de hand? Een dergelijk rigide en inhumaan beleid... Ik kan er maar niet bij. En eigenlijk heb ik woorden te kort, kan deze blog nog eindeloos doorschrijven, maar laat ik hopen dat de boodschap over komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten