Orgaandonatie

Orgaandonatie... Een half miljoen Nederlanders heeft hun voorkeur bekend gemaakt, miljoenen dus niet... Niet? In mijn leven heb ik inmiddels een keer of vier aangegeven wat mijn idee hierover heb. Ja, mij mogen ze leeg halen, wanneer mijn afgeleefde lichaam nog iets te bieden heeft voor een ander. En ja, ik heb er dus ook over nagedacht. Waarom zou ik überhaupt bezwaar hebben? Maar in feite gaat het mij daar nu niet om.

Het is uitstekend om na te denken aan de dood en ook de dood niet te verstoppen, maar als onderdeel van het zijn hier te zien. Dat betekent dat ik regelmatig met de dood bezig ben. Mijn angst van vroeger is nu een zekere rust en bezinning geworden. Wel heb ik soms angst voor het moment voor het overlijden. Dat lijkt me eng, alhoewel het er ook aan ligt hoe je sterft. Wat ik hier met name als probleem ervaar is dat ik nu voor de zoveelste keer aan moet geven wat ik wil. En dat omdat regels en wetten steeds veranderen. De burger is de dupe van de twijfelende overheid. Een dansend beleid. Eigenlijk een vorm van slecht beleid, dan wel het ontbreken van visie en zeker toont aan hoe politiek per periode afhankelijk is van de regerende partijkleur. Het toont mij hoe slecht politiek in staat is consistent beleid te voeren en zeker dat zij zich onvoldoende verdiept in materie.

In feite zie je dat nu veel breder. Neem de stikstof problemen, jeugdzorg, die onder water komt te staan en het onderwijs wat ook al helemaal uitgehold wordt als een pompoen voor Halloween. Door een man die naar de Raad van State is gelopen ligt Nederland plat en zijn de boeren boos. Maar neem nu eens het boerenleven. Iedere keer nieuwe regels en telkens allerlei veranderingen, die de boeren ook nog veel geld kosten. Tuurlijk zorgt de veehouderij voor een groot deel van de stikstof uitstoot. Maar bij de oplossing, die door de regering aangeboden wordt zou ik ook boos worden... En dan het kettingreactie de bouw. Nou ligt dat stil, dus gaat ook de bouw in protest. Vervolgens komt het nieuws over de jeugdzorg. Vreemd,mee meeste organisaties werken in meerdere gemeentes. Dan is die decentralisatie toch debiel van de overheid en ondertussen ook bezuinigen. Verpleegkundigen beginnen zich ook te roeren, maar het onderwijs blijft (terecht) ook op de barricades.

Met al deze genoemde dingen lijkt iets op te vallen. In algemene zin weet de overheid de economie gezond te maken, maar dat lijkt ten koste te gaan van de "zachte" sectoren. Daar gaat immers van alles mis. Daar wordt (werd) bezuinigd. Er komen allerlei rare wetten, maar de politie heeft substantieel mankracht te kort om te handhaven. Het lijkt wel of de overheid de weg wat kwijt is, en alleen maar bezig is met de "grote" economische belangen. Zorg en aandacht voor de burger lijkt ver weg, dan wel gepoogd in slechte wetten te vatten. Wellicht kom ik wat cynisch over, maar wanneer je een beetje nadenkt..., dan kan je toch niet anders?

Okay, ik had een huis van ruim zes ton, moest het verkopen en kreeg 3,5 ton, terwijl het nu ruim 8 ton waard schijnt... Ik wil niet zeiken, maar de overheid (en banken) hebben mij aardig te pakken gehad... In feite ben ik ruim vier ton kwijt. Met alle ellende en dan zit de overheid in je nek te hijgen om allerlei belastingen te betalen. Ja, die hele optelsom maakt wat cynisch en als ik dan ook nog voor de zoveelste keer aan moet geven wat ze na mijn dood met mijn lijf moeten... Maakt mij dat wel erg moe. Ach, ze zoeken maar uit wat ze met m'n lijk doen. De familie weet dat ik dan te geef ben...