in den vreemde; extra (9)

Angst heb ik er niet voor, maar wanneer je in Turkije woont komt het wel verdomd dichtbij. Toch is het op een afstand van Amsterdam naar Rome, wellicht nog iets verder, maar IS is relatief dichtbij.

Gisteren heb ik het journaal van de dag er voor bekeken (NPO uitzending gemist) en vandaag staat de (digitale) Volkskrant er vol van. Zelfs een indrukwekkende "advertentie" van Gülen gaf een duidelijke boodschap. Iedereen toont zijn of haar afkeer, maar IS gaat stug door. Inmiddels zijn zij bij een Syrisch Koerdische grensstad aan de grens met Turkije. Verhalen van vele onthoofdingen en nog meer verkrachtingen. De uitspraken van Gülen geven haar fijn aan dat IS geen reet te maken heeft met de Islam. In feite zegt iedereen dit. Overal wordt afschuw uitgesproken.

Twee maanden geleden is er gebombardeerd, in Irak. Een nobele daad van de Amerikanen. Koerden worden bewapend, maar IS veranderde haar strategie en bommen kunnen niet meer afgeworpen worden. Dat zal burger slachtoffers brengen. Omwille van de vrede mogen zij wel onthoofd worden door IS, maar niet sneuvelen in het geweld tegen IS als noodlottig gevolg. Misschien moet het risico genomen worden, en dat zeg ik als pacifist. Hier is echter een dermate dreiging dat je ook al pacifist reëel moet blijven denken en je soms je idealen een beetje, of tijdelijk, los moet laten.

Turkije doet niets. Er was een groep van 46 diplomatengezinnen ontvoerd door IS. Afgelopen weekend zijn zij vrij gelaten. Vervolgens blijft Turkije angstvallig stil. Hun reden niets te doen is weg gevallen. Maar een nieuwe reden lijkt snel gevonden. De Syrisch Koerden van KYP zijn gelieerd aan de PKK. De PKK wordt door Turkije, én Amerika, gezien als een terroristische groep. Dus de Koerden in noord Syrië kunnen niet worden bij gestaan.

Amerika zegt wel een aanval in te willen zetten in Syrië, maar dit niet te kunnen. Formeel moet Amerika dan toestemming hebben van Assad. Laat Amerika nu die regering niet meer erkennen... Nee, dan Nederland, wij helpen de Iraakse Koerden tenminste met gasmaskers en anders humanitaire oorlogsmiddelen.

Op een enkele Jihadist na spreekt de hele wereld van terrorisme van de ergste en meest onmenselijke soort, spreekt iedereen van het uit deinend gevaar en zegt iedereen dat ingrijpen noodzakelijk is. Vervolgens gebeurt er vrijwel niets. Niet alleen het brute geweld van IS wordt hiermee geaccepteerd, maar ook hun aanwezigheid en in feite zelfs het door IS uitgeroepen kalifaat. Dat in 24 uur bijna honderd duizend Koerden de Turkse grens over gevlucht zijn is het probleem van Turkije. Net zoals rond de strijd in Syrië zelf het een probleem van Libanon en Jordanië was de vluchtelingen op te vangen. En voor Turkije ligt de regio te gevoelig, dus ze proberen de ruim 1,8 miljoen vluchtelingen over het land te verspreiden. En het land is groot genoeg. Gelukkig maar, want anders had ik nu misschien wel in de piepzak moeten zitten. Het gebeurt inmiddels hier allemaal in de achtertuin. Het enige voordeel is dat de achtertuin erg groot is, en ik dicht bij het huis zit.  Maar wanneer de staaljagers langs de kustlijn in oostelijke richting schieten kijken we elkaar aan en plaatsen we opmerking als: die gaat naar de Syrische grens. Waar of niet waar, het roept het wel op.

Het wordt tijd dat de politiek lafheid in concrete actie wordt omgezet. IS profiteert alleen maar van het getreuzel en geneuzel. Ze passen hun tactiek aan, blijven zich uitbreiden, en de koppen blijven letterlijk rollen. Geflipte gasten uit Westerse landen blijven naar IS gaan om mee te vechten. De aanwas stopt niet echt. Kansloze jongens, of zwaar gefrustreerde jongens, die de kans hebben nu echt ergens bij te horen. Dat dit niet zo is, en dat de boodschappen nergens op slaan dringt niet tot hen door. En worden ze niet in een lijkzak terug gebracht, dan willen ze de strijd in eigen land verder door voeren. Je hoort ze niet over geloof spreken, maar alleen over acties met zo veel mogelijk doden. Zoals bijvoorbeeld de twee Haagse jongens, afgelopen weekend. De politiek reageert te laconiek op het gevaar. Dat was al met Al Quida, en blijft nu met IS. Inmiddels lijkt het er op dat een nieuwe terreurgroep zich ontwikkelt. Die jongens wachten niet tot ze gestorven zijn, maar willen op hun strooptochten al hun 72 maagden nemen. Ongeduldige types dus, wellicht omdat diep in hun hart wel bekend is dat wat ze doen daar boven niet die rij maagden meer oplevert.

Sinds ik in Turkije verblijf  en het nieuws volg voel ik mij juist veiliger hier, dan in west Europa. Hier zullen de zonderlinge gekken geen capriolen uithalen. Ergens in Turkije ligt een grens van het toelaatbare om wel echt in te grijpen en IS tot nul te reduceren. Maar in Amsterdam, Brussel, London dan wel Berlijn lopen eenlingen rond. Daar vormen ze daadwerkelijk een gebaar, zoals bij de Joodse bibliotheek is aangetoond. Ja, daar zal ik mij op dit moment écht minder veilig voelen. Desondanks hoop ik dat de wereld snel wakker wordt en de rattenvangers van Hamelen opstaan op de IS ratten te verdelgen. Hoe groot moet die plaag worden? Ik wacht af en treur mee met alle slachtoffers en gruwel van iedere onthoofding....