Dood aan voetbal!

Nee, geen protestleus om aan te geven dat ik tegen voetbal zou zijn, maar de harde realiteit in Qatar. Voor het WK van 2022 (?) worden stadions en faciliteiten gebouwd. Veel arbeiders worden ingevlogen en per dag sterft er een. Tenminste het gemiddelde ligt in die richting.

Bloed kleeft aan voetbal, en straks bij de WK nog meer. Ongeveer 4000 doden, om een paar potjes voetbal mogelijk te maken. We zeiken over de kosten van de HOV, dure investeringen in infrastructuur en geld voor de sociale zekerheid is er niet. Er gaan enorme kosten naar het voetbal. Niet reëel meer, maar het potje móét door gaan! Wat heeft de mens toch een bord voor z'n kop.

De kosten rond voetbal zijn absurd. Miljoenen aan transfer kosten, buitensporige inkomsten, enorme veiligheidskosten en nog maar te zwijgen over het leger aan bobo's, vervoer en de stadions. En dat zooitje verdomd het ook nog eens een stapje terug te doen. Reina heeft hier zeer recent een blog over geschreven (reinadehaan/blogspot.nl), die ik dan ook van harte onderschrijf. Maar in feite is zij nog mild, maar het nieuws uit Qatar kwam dan ook ná zij haar blog had geschreven.

Er wordt een gigantische infrastructuur voor de WK gebouwd. Qatar heeft te weinig arbeidskrachten. Dus worden ingevlogen. Uit Nepal, India en diverse gebieden, waar je goedkope arbeidskrachten kan wegjassen. En dan beloof je ze 250 euro per maand, om zich bij ruim 40 graden Celcius uit te knijpen. En dan blijkt ook nog eens dat zij maar 180 euro per maand vangen. De boel wordt nog belazerd ook. Vind je het dan gek dat bij deze idioot hoge temperaturen jongens van 16 sterven aan een hartinfarct? Nee, dat is niet gek, maar wel heel erg grens overschrijdend. Schandalig.

Er kleeft bloed aan dat WK, maar het doet je ook even stil staan bij hoeveel geld er in sport rond gaat en hoeveel leed dit berokkend. Nou, dat is heel veel! Straks de Olympische Spelen in Brazilië. Ook hier wordt voor kapitalen van alles uit de grond gestamd. Ook valk

len doden onder de arbeiders en worden arbeiders uitgebuit. De verhalen bij de Spelen in China waren eigenlijk ook niet veel anders. Ondertussen wordt gezegd dat het ten gunste is van de economie. Natuurlijk speelt een zelfde situatie in de kledingbranche en met name in India. Slechte omstandigheden en hier juist door die slecht omstandigheden… doden (voor onze goedkope kleding). Deels kan ik daar wat bij bedenken, maar ten koste van wat? En het economische argument lijkt mij (in die verhouding) in een staat als Qatar niet relevant. Geleuter zelfs.

Zelf kijk ik de tour de France. Regelmatig denk ik aan de kosten hiervan. Die tour kost een vermogen, maar de meeste kosten zijn zogenaamde directe kosten. Er hoeven geen infrastructurele aanpassingen te worden gedaan. Dat scheelt.

Later we eens alle professionele sporten van de hele wereld bij elkaar nemen en de totale kosten eens optellen. Ik durf geen gok te doen op hoeveel tientallen miljarden we uitkomen, maar ik durf mijn hand in het vuur te steken dat de mondiale armoede voor een groot deel opgelost kan worden. Ja, zo gezond is sport.

bron: AD

De andere kant van het verhaal is dat er ook doden vallen ín de sport. Diverse sporten zijn risicovol. Afgelopen week is er nog een dode gevallen bij de spectaculaire zeilrace (America's Cup met gigantisch grote catamarans)  in San Francisco dan denk ik nog; het doen ze zelf, het risico nemen ze zelf. Dat kan je van die arbeiders in Qatar niet zeggen. Er wordt ze een worst voorgehouden, gebaseerd op hun al erbarmelijke omstandigheden en vervolgens worden ze verder uitgeknepen. Het is ook niet alleen dat er teveel sterven, maar ook hun leefomstandigheden zijn ronduit erbarmelijk. En dat voor voetbal....

Ik heb al eerder een keer geschreven dat ik van mening ben dat een voetballer eigenlijk niet meer dan een (mogelijk) vakbekwame arbeider is. Alleen is er nog wel eens een verschil tussen inkomsten. Dat pleidooi wil ik bij deze nog eens extra kracht bij zetten.

Het sporten wordt zwaar overdreven. Ook in de lokale politiek merk ik het. Laatst had ik een motie over de verlichting bij sportvelden. Een strontemmer van kritiek viel over mij heen. Ja, vroeger trainden we tot het donker werd. Nu moet je toch echt tot elf uur kunnen trainen. Stel je voor. Nee, nu moeten we alles en sporten is gezond. Zo gezond dat we andere dingen er niet voor opzij zetten. Sport wordt half heilig verklaard, en zelfs zo heilig dat er nu wel even geschokt wordt gereageerd op de berichten uit Qatar, maar straks gewoon naar die WK gaan kijken.

Op Facebook valt het mij ook wel eens op, net als Twitter. Sport is daar een hot item en sommige geven bijna een live verslag van wedstrijden, terwijl zij eigenlijk ergens anders mee bezig zijn. We verkloten de aarde liever, dan dat wij de professionele sport eens gaan normaliseren. Net als de wapenlobby is de sportlobby haast oppermachtig. Veel mensen die potentiële klagers zijn over maatschappelijke en politieke besluiten blijken percentueel veel grote sportliefhebbers. Het lijkt haast een causaal verband. Niet vreemd, want sport is heilig, en daarvan realiseren wij ons niet hoe enorm veel wij hier als individu aan betalen.

Er zal weinig veranderen. Teleurgesteld blijf ik achter. Een ding weet ik zeker; ik zal de WK in Qatar straks niet volgen! Maar ach, ik heb sowieso niet zo veel met voetbal. Voor mij zijn andere zaken van groter belang! Daar ga ik mij nu maar weer eens aan wijden.....