Gaza

schade in Gaza, bron: cknw.com

Met een regelmatige golfbeweging is de strijd tussen Israël en Hamas weer volop in de schijnwerpers. Het is weer zo ver. Beelden van gebombardeerde huizen en vooral jonge bebloede lijken. Hier tegen over toeristen die op het strand via visuele waarneming de Palestijnse raketten volgen. Het contrast geeft de oneerlijke krachtsverhoudingen weer.

Jarenlang heb ik mij onthouden stelling te nemen in deze voortschrijdende conflictsituatie tussen Israël en de Palestijnen. In mijn visie was het conflict te ingewikkeld om hier als buitenstaander een oordeel over te vellen. Daarbij komt dat beide partijen op emotie spelen, waardoor oordeelsvorming natuurlijk belemmerd wordt. Dit zie je overigens bij veel conflicten in de wereld. Toch kent dit geval een bijzondere lading. Voortgekomen uit de Holocaust van de Tweede Wereld oorlog, de reden waardoor de staat Israël in het leven geroepen is. In 1948 is men daarbij nogal slordig met de allochtone Palestijnen om gegaan, waarmee de nu generaties voortdurende spanningen zijn gecreëerd. 

schade in Israël, bron: nrc.nl

Inmiddels vorm ik wel een zeker oordeel over de situatie. Met name over Israël. Deze staat toont onacceptabel gedrag. Gedrag wat de reden was tot de oprichting van de staat projecteren zij nu min of meer op de Palestijnen. Niet de Holocaust, maar wel de onderdrukking. Wellicht door angst ingegeven onderdrukken de Israëli de Palestijnen. Op inhumanitaire  wijze. Een Palestijn wordt op alle fronten in het dagelijkse leven beperkt en ook zeer regelmatig gekleineerd. Toch is kritiek op Israël een gevoelig punt. In mijn optiek heeft dit te maken met een zekere verwarring. De staat Israël is een Joodse staat, maar dit zegt niets over Joden. Je ziet dat de agressie van Israël mondiaal richting Joden en Joodse organisaties botgevierd wordt. Dat is dan weer in het voordeel van de Israëlische staat, die op basis hiervan niet alleen het bestaansrecht, maar ook haar strijd rechtvaardigt. Al sinds 1948 is er een spel gaande van sentimenten, wat tevens een afleiding is van de feitelijke problematiek.

Israël onderdrukt de Palestijnen. De Palestijnen vechten voor vrijheid. De strijd hiervoor wordt door Israël als bedreiging gezien en men gaat verder met onderdrukken. Dat spel is nu dus al zo' 66 jaar aan de gang. Zonder wezenlijke en ingrijpende stappen en besluiten kan deze strijd nog rustig 66 jaar door gaan en wellicht veel langer.

Dat het geen gelijke strijd is blijkt dagelijks. Inmiddels ook nu weer meer dan honderd doden aan Palestijnse zijde tegenover een enkele getroffene in Israël. Vele tientallen huizen op de Gazastrook verwoest tegen relatief lichte schade in Israël.  Dat de Palestijnen zich meer en meer op Hamas richten is ook niet verwonderlijk. Vanuit machteloosheid wil men terug slaan. En machteloos worden de Palestijnen. Denk aan de muur, de nederzettingen in Palestijnse gebieden. De reis en economische beperkingen, het eeuwige landjepik. Die Palestijnen krijgen nogal wat voor hun kiezen. Dat Hamas nu suïcidaal om zich heen slaat is te begrijpen, maar niet slim. Alleen het effect dat de rest van de wereld zo veel en vaak de doden van de Palestijnen aan zich voorbij ziet gaan kan een emotie oproepen dat de wereld zich meer en meer tegen de staat Israël keert. Het is te triest voor woorden dat deze methode gehanteerd wordt om uiteindelijk een veranderde situatie te realiseren. 

De Palestijnen hebben ook een zware opgaaf. Israël werd gesticht als Joodse staat. Na de Tweede Wereld Oorlog is de Joodse medemens een soort levendige heilige geworden, door alle ellende die zij in de oorlog over zich heen hebben gehad. De staat Israël staat symbool voor het leed van de Joden. Daar kan je, gezien de geschiedenis, dus niet tegen zijn en feitelijk ook geen kritiek over hebben. Daar profiteert de staat weer van door zich al jaren als een bruut beest te gedragen.

Laten we in eerste instantie de staat Israël en het Jodendom scheiden. Dan is er alleen de staat. En in feite blijft er dan toch een boevenstaat over... In mijn visie is vrede in het Midden Oosten en zeker het in vrede leven met de Palestijnen vrijwel geheel afhankelijk van de houding van de staat Israël. In ieder geval hoop ik ooit toch een zekere vrede en balans daar mee te mogen maken. En dat moet niet nog eens 66 jaar duren, want daar ben ik al te oud voor....

kinderen en vrouwen sterven het meest in Gaza, bron: som.horseedmedia.net