Vandaag las ik de nieuwe VPRO-gids (die voor volgende week). Dat doe ik vaker, omdat ik dan nog tijd heb voor de achtergrond info. Het hoofdonderwerp, deze week, is de punk uit de jaren zeventig. In een van de artikelen worden enkele artiesten uit die tijd belicht, waaronder Diana Ozon, de toenmalige vriendin van... juist Hugo Kaagman. Hugo zat bij mij op school (het Lorentz Lyceum te Haarlem), net als Peter van de Klashorst. Peter is een extravagante en mediageile kunstenaar geworden. Vroeger ben ik een poosje met hem opgetrokken en in mijn herinnering was het altijd een naar binnen gekeerde zonderling. Nou ja, met Peter kon je wel lachen en die droge humor bezat hij wel al. Ooit zei ik: van de Klashorst pleegt zelfmoord of wordt beroemd... hij heeft voor het laatste gekozen.
In het begin, een klas hoger, zat Hugo. Hugo was voor zover ik mij kan herinneren ook bezig met de schoolkrant en een kleurrijk figuur. Ten aanzien van Peter was Hugo meer een geinporum. Later kwam ik een keer (bij Nederlands) in een hogere klas (was inmiddels ook al drie keer blijven zitten) en de leerlingen verstopten mij, voor de leraar (Fries de Vries). Ik weet bijgod niet meer waarom ik toen in die klas moest zijn, maar wel dat ik mij daar de halve les verstopt had en de hilariteit groot was, toen ik 'gevonden' werd (als straf moest ik geloof ik een week na blijven, wat inmiddels al op een bijna levenslange straf neer kwam). Maar goed, dat was dus de klas van Hugo en Herbert. Een paar jaar later kwam ik Herbert tegen en is al jaren een van mijn beste vrienden. Via Herbert en een andere vriend (Joop Voitus van Hamme, die inmiddels in 2010 overleden is) volgde ik de activiteiten van Hugo, vanaf de zijlijn. Zelf ben ik Hugo niet zo veel tegen gekomen. Een keer diep in het land van Venezuela, toen Joop en ik door de binnenlanden trokken en wij ergens iemand tegenkwamen... wat Hugo dus was. En ik heb hem een keer op Curaçao ontmoet, tijdens het kindercarnaval. Joop is Hugo ooit nog eens midden in de Sahara tegen gekomen. Volgens mij was dat zijn eerste ontmoeting met Hugo, waarna pas later bleek dat Herbert een tijd een goede vriend van Hugo was geweest. Het was niet onbekend dat Hugo zich graag over onze beperkte globe bewoog en een voorkeur had voor bizarre, verre en warme oorden.
Maar goed ieder gaan zijns weegs. Zo Herbert, zo ik, en zo Hugo. Maar, je volgt het op een afstandje toch. Dat heb ik met van de Klashorst ook. Alleen van de Klashorst is niet moeilijk te volgen, Hugo daarentegen een stuk lastiger. En eerlijk gezegd is de kwaliteit van de kunst van Hugo grootser en imposanter dan die van van de Klashorst (aldus mijn bescheiden mening). Indrukwekkend is het beschilderen van vliegtuigen geweest. Wat mij betreft is Hugo iemand die vooral bezig is met zijn werk en lekker leven, en een stuk minder met zijn imago. In het laatste ligt een groot verschil met Peter van de Klashorst, die zijn hele identiteit alleen maar aan zijn imago ontleent.
Goed, nu lees ik dus die VPRO-gids en het artikel over de punktijd. Wel in die tijd (eind jaren 70) begon Hugo zijn glansrijke carrière, juist als recalcitrante punker en graffiti spuiter. Samen met Dr. Rat en Diana Ozon richtte hij de Koekrant op (ik moet zelfs nog wat exemplaren hebben). Vreemd is dat Diana en Dr. Rat wel in het artikel genoemd worden, maar Hugo dus niet. Eigenlijk ben ik van meningn dat de VPRO-gids met deze aflevering Hugo Kaagman duidelijk te kort doet. En dat is jammer, want hij is misschien wel het meest succesvol uit de punkculuur naar voren gekomen, maar ook dankzij deze punkcultuur! In zo'n geval verdient iemand voor mij een bescheiden ode. Bij deze.
Deze ode zal ik overigens illustreren met wat beelden van werk van Hugo en Hugo zelf. En hoop dat met deze bescheiden ode men Hugo een beetje leert kennen. En de andere kant... vroeger wilde ik wel een beetje zoals deze heren zijn. Ik had geen lef, was te braaf en paste mij teveel aan aan de invloed van thuis. Niet dat ik jaloers ben... het is bij mij anders gelopen, maar soms kijk ik naar hen op een wijze van: ik had in het rijtje kunnen passen, wanneer de omstandigheden toch wat anders waren... Enfin, de wereld ziet er net effe wat anders uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten