Zo, de Kunstlijn Haarlem zit er weer op. Dit jaar (de 33e editie) was er ook voor het eerst Kunstlijn Velsen, als onderdeel van de grote Haarlemse Kunstlijn. Als Velsenaar en geboren Santpoorter heb ik meegedaan met de Velsense component.
Na vier jaar was ik weer voor het eerst in het stadhuis van Velsen, waar ik dit jaar mijn expositie had. Men had mij uitgenodigd, waarop ik direct "ja" heb gezegd. Samen met vier dames (Dakmar Scholten, Petra Meskens, Marieke Adrichem en Evelien Hardeman) "bezetten" wij de burgerzaken van het stadhuis te IJmuiden, een ontwerp van Dudok. Een prachtige grote ruimte. Hoog en een schitterende lichtinval. Op zich ook een moeilijke ruimte om in te richten, maar vrijdagmiddag stond er een goede expositie. Ik moet zeggen, een aantal van mijn werken hingen tegen een blauwe achtergrond, wat maakte dat mijn werk er nog meer uitspatte.
Zaterdagochtend, de deuren gaan open. Dat zijn toch altijd onzekere momenten. En zeker, wat kan je verwachten in IJmuiden? Maar al snel kwamen de eerste bezoekers en de gehele dag bleef er een beperkte, maar constante stroom bezoekers. En de bezoekers waren over het algemeen zeer betrokken. Sommige bleven soms wel een uur. Naast toevallige passanten waren er fanatieke Kunstlijn rondgangers en familie en vrienden. Kortom een gezellige stroom bezoekers. En dat terwijl de zaterdag sowieso meestal rustig is en de combinatie kunst en de IJmuidenaar niet het meest voor de hand liggende "huwelijk" is. De leden van de Kunstlijn Velsen hadden hard gewerkt om Velsen en deze expositie op de kaart te zetten. Regionale televisie en locale media hadden er veel aandacht aan besteed. Voor een deel met succes.
Moe, maar voldaan was de eerste dag voorbij. Klaar voor de zondag.
Inderdaad, de zondag werd gezellig en druk. Minstens een dubbel aantal bezoekers ten opzichte van de zaterdag. Maar, juist ook de sfeer was uitstekend. Ook de onderlinge samenwerking was geweldig. Natuurlijk hadden we soms weinig tijd voor elkaar omdat de aandacht ook in grote mate naar de bezoekers uit ging, maar tussen de bedrijven door en aan de koppen van de dag was het gewoon erg leuk.
De bezoekers brachten ook diverse verrassingen. Een collega, wie ik zo'n 25 jaar niet had gezien. Mensen die ik al lange tijd niet gezien had, en bezoekers die van ver kwamen om mijn werk nu eens in het echt te zien. Ja, behalve dat zo'n expositie ook een soort reünie is is het altijd ook iets emotioneels. In dat kader vond ik het overigens jammer, dat er maar twee (zittende) raadsleden langs geweest zijn. En van de wethouders was er ook maar een aanwezig. De wethouder cultuur heeft zich niet laten zien. Weliswaar had hij wel de centrale opening verricht van de overzichtstentoonstelling in oud Velsen. Dat was feitelijk de enige teleurstelling van de Velsense Kunstlijn. Het heeft toch wel heel lang en diverse jaren geduurd eer de Velsense kunstenaars zich verenigd hebben. En ook de medewerking van de gemeente is uniek. Dan is het toch jammer dat de politieke spelers zich in zo'n weekend eigenlijk niet laten zien. Misschien wel beschamend.
Toch heeft het niet afgedaan aan het succes. Echt, een geweldig weekend en ook in ander opzicht is alles uitstekend verlopen. Trots op de kunstenaars van Velsen!
En dan is het zondag, vijf uur. Snel moest alles weer terug gebracht in de oorspronkelijke staat. Dan zie je, dat we uitstekend in staat waren tot gezellige en efficiënte samenwerking. Om zes uur was een topweekend voorbij. Eigenlijk te snel, al was ik ook flink gesloopt.
Op naar volgend jaar. De 34e editie, en ik zit dan veertig jaar in het "vak". En mijn eerste Kunstlijn lustrum. Dat moet dus nóg specialer worden!.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten