Soms voel ik mij, als buitenlander, heel onnozel. Dat is zeker gerelateerd aan de taal, maar ook dat er zoveel zaken hier anders gaan. Gisteravond was er geen stroom. Alleen bij ons. Onder de hoofdstop zit een digitale elektrometer. Deze gaf ook niets meer aan. Ik dacht aan een technisch probleem.
Hedenochtend ging ik naar de elektricien en vroeg langs te komen. Weer thuis sprak ik Mustafa, de huisbaas. Volgens hem was de rekening niet betaald en waren we afgesloten. Ik moest maar naar het postkantoor om te betalen. Nu weten we vaak niet wanneer er een rekening komt. Niet zo maar een keer per maand, op een vaste dag, maar wanneer het uit komt. Twee dagen geleden kwam de meteropnemer. In de tussenliggende twee maanden hebben we niemand gezien. Dat kan, want de meteropnemer laat niets achter, waardoor je weet dat er een nieuwe rekening is. Hier is geen mobiel internet, dus moet je de rekening bij de Muhtar opvissen. Daar was ik twee weken geleden al, maar niets te zien. Ook Ibrahim (zwager van Mustafa en goed Duits sprekend) gaf aan dat er nog helemaal niets was. Maar door de woorden van Mustafa voelde ik mij toch wat onnozel.
Dus, weer naar het dorp. Bij het postkantoor konden zij mij niet helpen. Internet lag er uit. Kom over een uurtje maar. Ondertussen ben ik naar de bank gegaan, om automatische betaling te regelen. Omdat het uur nog niet om was nog even thee gaan drinken en vervolgens terug naar de PTT. Ja hoor, de computer deed het. Alleen, er was geen openstaande rekening te vinden. Ga maar naar de bank om te betalen. Geen goed idee. Via een omweg hoorde ik dar Caner thuis was. En jawel, hij kijkt op internet en er staat niets open. Conclusie: toch een technisch probleem. Ook dan voel je jezelf weer onnozel. Enfin, hij belt met de huisbaas en vervolgens de elektricien. Die komt morgen, tussen een en twee..
In ieder geval kon ik weer huiswaarts. Ik de berg weer kom. Onderweg claxonneerde nog een scooter heel enthousiast... Echter door de helm kon ik niet zien wie. Thuis komt mijn vrouw naar buiten en ontsteekt het licht! De elektricien was net geweest. Binnen vijf minuten was het geregeld: de hoofdstop is vervangen...
Het heeft mijn dag gekost, terwijl ik eindelijk weer wat voor mijzelf wilde doen én nog wat klussen. Reina, mijn vrouw, had ondertussen van de deur in de badkamer een schuifdeur gemaakt. Ik had mijn tijd verdaan. Ook dan voel ik mij toch weer even onnozel. Maar goed, alles is weer in orde. Ik wil Caner bellen, om te zeggen dat het geregeld is. Lukt niet. Een Turkse stem ratelt een bericht af, maar bellen gaat niet... We hadden toch al geregeld dat telefoon én internet automatisch betaald zouden worden? Weer iets niet goed geregeld? Ik word er wel een beetje moe van, doch het sterkste gevoel is dat ik mij telkens de onnozele buitenlander voel. Want dat is het toch een beetje. Omdat je de taal onvoldoende machtig bent, de regels anders zijn en het systeem ons vreemd weet je niet of je voor verrassingen komt te staan en welke. Best spannend natuurlijk, alhoewel soms ook wel lastig.
De andere kant zijn er ook positieve verrassingen. Zoals gisteren in het ziekenhuis. Reina moest een röntgen foto laten maken, daar een MRI (kon ook met een uurtje) en we zijn drie keer bij de arts geweest. Daar het geen noodgeval was moesten we voorschieten; € 120 alles bij elkaar... Niet te geloven! Behalve het financiele verrassinkje ook het feit dat er eigenlijk binnen tien minuten werd geconcludeerd dat er sprake was van een nekhernia. In dit geval ging mijn gevoel van onnozelheid linea recta naar de Nederlandse zorg en met name het Kennemer Gasthuis.
Vele malen zijn we langs geweest, meerdere specialisten bezocht en niemand die ook maar op het idee kwam dat het een nekhernia kon zijn. Hoe vreselijk achterlijk. De zorg in Nederland is duur. De zorg in Nederland is traag. De zorg in Nederland schiet te kort. Er wordt veel te veel vanuit oogkleppen en portemonnee naar de patiënt gekeken. Nee, ook dat is hier anders. Maar wel deskundiger, efficiënter en stukken goedkoper.
De wereld zit vreemd in elkaar. Ach en dan heb ik er niet zo heel veel moeite mee, wanneer ik af en toe de onnozele buitenlander mag uithangen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten