Om hopeloos van te worden is misschien nog zacht uitgedrukt. Gallisch word ik er zeker van. Soms brengt het mij in alle staten, alhoewel ik het over het algemeen gelukkig nog redelijk kan relativeren. Dat neemt niet weg dat mijn vermogens behoorlijk op de proef worden gesteld. En dit alles is gerelateerd aan de Nederlandse bureaucratie, dan wel regelgeving.
Toegegeven, de problemen met de gemeente met de PGB lijken deels opgelost. Deels, want er zijn meer partijen mee gemoeid, die nog steeds niets lijken te begrijpen. Mijn grootste frustratie blijft echter het Nederlandse zorgsysteem.
Sinds vorig jaar heb ik de begeleiding voor iemand op mij genomen. Alles keurig en formeel geregeld. Lopende de periode ging er vrijwel geen probleemloze maand voorbij. Of er was iets met de (juiste) administratie, of er was iets rond de uitbetaling. Vele uren heeft het mij telkens gekost het een en ander in goed banen te leiden. Ik moest dit alles doen via de (door de rechter aangestelde) bewindvoerder. Telkens heb ik mij vooraf optimaal proberen te informeren om mijn werk zo goed en correct mogelijk uit te voeren.
Dit voorjaar kwam er al een bericht van het Zorgkantoor, dat de administratie niet volgens de normen was. Niet ik kreeg dit bericht van het Zorgkantoor, maar het kwam tot mij via de bewindvoerder. Van de bewindvoerder begreep ik ook dat zij bezwaar hadden aangetekend... Zelf heb ik nooit iets van dit bezwaar, of de inhoud hiervan, gezien. De mentoren evenmin.
Vanaf januari werd de zorg over genomen door de gemeente. Ook hiervan heb ik niets vernomen. Via de bewindvoerder begreep ik dat de sociale verzekeringsbank inmiddels de verantwoording droeg voor de uitbetalingen. Mij is het nooit gelukt zelf contact te krijgen met de SVB. Dit alles verliep puur en alleen via de bewindvoerder. Wel ben ik een maal gebeld door de SVB. Hierop heb ik keurig mijn huiswerk, natuurlijk via de bewindvoerder, gedaan en opgestuurd.
Zoals eerder gemeld werd er rond de zomerperiode geheel niet meer uitbetaald. In eerste instantie richtte ik mij tot...., de bewindvoerder. Zij had contact met de gemeente en ik kreeg de indruk dat er van alles mis was. Wat? Dat was onduidelijk. Naar mijn eer en geweten deed ik mijn huiswerk keurig en volledig binnen de regels. Tenminste, voor zover de regels mij bekend waren, waren gemaakt, of via internet opgezocht waren. Desalniettemin waren deze drie verkeersbronnen blijkbaar onvoldoende. Geld kwam niet. Ondertussen ontstonden er problemen met de hulpverleenster, want die kreeg inmiddels ook geen geld meer,mea want ik had geen reserves meer haar voor te schieten.
Uiteindelijk heb ik mij zelf tot de gemeente gewend. De reacties verbaasden mij. Zeer tegengestelde berichten, onjuiste informatie en maar door. Ondertussen bleef de gemeente (en de SVB) communiceren met de bewindvoerder. Nog steeds werden de mentoren (wettelijk vertegenwoordigers), noch ik persoonlijk benaderd. Wel kreeg ik op mijn eigen communicatie reactie vanuit de gemeente, maar keer op keer leek dit niet dezelfde informatie te zijn als welke de bewindvoerder ontving, dan wel door communiceerde. Het begint steeds meer op een Babylonische spraakverwarring te lijken. Ondertussen komt er via de bewindvoerder mij een bericht toe dat het Zorgkantoor niet akkoord gaat met de declaratie van mei en juni 2014. De tweede helft van 2014 wordt nog uitgezocht, maar dat zal wel via de rechter verder worden uitgevochten en betreft een waarschijnlijke naheffing van 13000 euro. Niemand zal verbaasd zijn wanneer ik aangeef dat mijn bek even letterlijk open viel... Maar ook nu, ik verneem het via de bewindvoerder, maar van het .Zorgkantoor zelf heb ik niets vernomen! Ik heb dus ook geen enkel idee wát er dan niet juist is.
Wel weet ik dat de vorige hulpverleners organisatie een hoger uurtarief berekende (wat ik nergens in de tabellen terug kon vinden) én werkte met een hogere indicatie, omdat zij nooit gemeld hadden dat hun klant zelfstandig was gaan wonen. Toch heeft dat nooit tot problemen geleid. Nu er (ook iets goedkopere) zorg op maat geleverd werd, wat ook nog binnen de kaders van de indicatie paste gaat het Zorgkantoor, via de bewindvoerder, dus wel opeens problemen maken.
Kortom, ik kan er geen touw meer aan vast knopen. Je probeert iemand zo goed als mogelijk te helpen, en je wordt alleen maar gestraft. De afgelopen anderhalf jaar heb ik er vele, vele, uren werk in gestopt, die niet declarabel waren. Het aantal uren wat ik wel heb kunnen declareren was zeer beperkt. Omgezet in een uurtarief misschien net even meer dan drie euro per uur (los van dus al die niet declarabele uren).
Ik ben zeer verbolgen over deze hele situatie. In eerste instantie omdat iemand die hulp absoluut nodig heeft wel eens zwaar de dupe kan zijn. In tweede instantie omdat ik (of eigenlijk mijn bedrijf) in het hele verhaal niet lijk te bestaan, behalve wanneer het niet goed gaat. Ten derde omdat de wettelijk vertegenwoordigers (mentoren) in het verhaal helemaal niet voor komen. Maar ook de rol van de bewindvoerder komt mij over als zeer dubieus. Niet dat zij de boel belazeren, maar wel omdat zij zeer onhandig te werk gaan, onvoldoende communiceren en met zaken worden geconfronteerd war zij blijkbaar onvoldoende kennis van zaken bij hebben, maar het wel regelen. Met name de "goedgelovigheid" welke ik regelmatig bij de bewindvoerder bespeur stoort mij. Daarbij ontstaat de indruk dat zij zich onvoldoende voor hun klant inzetten.
Een mysterie lijkt het wel. En wanneer ik dan weet dat iemand een traplift heeft laten installeren, omdat dat misschien binnen een jaar nodig zou kunnen zijn, maar binnen een half jaar dat pand al verliet (kosten wel meer dan tien mille) breekt er wat bij mij. Die traplift is nooit gebruikt. Maar blijkbaar kan men op die manier zonder problemen wel alles geregeld krijgen, maar wanneer je integer hulp verleend en verzorgd wordt je kop er af gehakt. Verdomd verdorven bureaucratie...., dat is waar ik keer op keer in Nederland op stuit. Ik schaam mij diep voor mijn eigen land!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten