Er is niets mis, maar wat dan wel?

Op 21 november hebben we misschien te fel en ongenuanceerd gereageerd via het internet, maar het geeft wel aan hoe groot de impact op ons persoon was. We hebben er goed aan gedaan wel snel alles te verwijderen en een zekere radiostilte in acht te hebben genomen. Wat is er nu eigenlijk aan de hand? Wij zijn boos… niet omdat wij “verloren” hebben, maar over de wijze waarop.

Volgens GroenLinks is er niets mis. De procedures zijn goed verlopen, alles is binnen de regels uitgevoerd en het “spel” is binnen de kaders gespeeld. Toch is het dan vreemd dat het bestuur van GroenLinks Velsen telkens persberichten stuurt om de twee dissidenten in de schijnwerpers te moeten zetten en in diskrediet te moeten brengen, met als argument dat er niets loos is. Daarbij is het jammer dat telkens maar een deel van het gebeuren naar buiten gebracht wordt.

2010

Vier jaar geleden verkeerde GroenLinks Velsen in een crisis. Het bestuur stond uit een persoon, de fractie uit twee tegengestelde polen. Met veel pijn en moeite werd een ledenvergadering belegd en een basis kandidatenlijst opgesteld. Aan de nieuwe secretaris van het bestuur werd de opdracht gegeven de lijst zelf nog maar aan te vullen. Marc werd lijsttrekker en Wim stelde voor de campagne in te gaan met de eerste nummers drie, van de lijst. Zo geschiedde. Er kwam weer leven in een slapende afdeling.

Bestuur

GroenLinks Velsen is een kleine afdeling met weinig echt actieve leden. Onder de leiding van Cobi Schoondergang werd er weer een bestuur geformeerd en ging de afdeling weer leven. Nadat Cobi zich terugtrok uit GroenLinks zakte het bestuur weer in elkaar. Evenals haar activiteiten.

De fractie voelde zich verantwoordelijk en heeft  in de zomer van 2012 zowel het lokale bestuur, als het provinciale bestuur, benaderd. Wij maakten ons zorgen en wilden voorkomen dat voor de verkiezingen van 2014 een zelfde soort situatie als in 2010 zou ontstaan. In de politiek moet je immers vroeg beginnen met de voorbereidingen. In juni 2013 kwam er weer een ledenvergadering, waarin besluiten genomen werden in relatie tot de verkiezingen van 2014.

Kandidatencommissie

Een van de besluiten was het installeren van een kandidatencommissie. De samenstelling zou bestaan uit drie leden uit Velsen en drie uit Beverwijk. Klaas werd voorzitter van deze commissie. Nadat in augustus geen blijk van enige activiteit werd waargenomen is er een klein comité aan de gang gegaan om afspraken te maken. Een belangrijke afspraak was dat men zich op kon geven voor een verkiesbare plaats op de kandidatenlijst tot 9 september. Dit is per brief aan alle leden gemeld. De aanvankelijk geplande ledenvergadering van 8 oktober werd verplaatst naar 5 november en de gesprekken met de kandidaten vielen in de tweede helft van oktober. Verder bleef het stil.

Rol Wim

Al langer werd er gesproken over de rol van Wim. Op initiatief van Wim, maar ook op initiatief van de fractie (mede op basis van coachinggesprekken). Omdat Wim in maart 2014 alweer 72 jaar wordt en hij zelf aan gaf twijfel te hebben leken gesprekken hierover van belang.

In augustus hebben Wim en ik samen aan tafel gezeten. Pas toen leek er duidelijkheid te ontstaan. Wim gaf aan door te willen als wethouder, maar wellicht ergens gedurende de volgende periode het stokje overdragen (een warme overdracht wordt dit genoemd). Nu hoeft een wethouderskandidaat niet op de kandidatenlijst te staan, maar hij wilde dit wel. En niet als hekkensluiter, wel hoger op de lijst. Dit omdat hij er vanuit ging nog een flinke stemmentrekker te kunnen zijn. Ook tijdens dit gesprek werd de indruk gegeven dat hij hiermee niet de eerste plaatsen voor ogen had, mede vanwege zijn geuite twijfels over een eventueel raadslidmaatschap. Een echt duidelijk antwoord gaf Wim echter niet.

Deel 1, ledenvergadering

Op 5 november was de ledenvergadering. Naast het vaststellen van de kandidatenlijst stond ook het programma op de agenda.

In de programmacommissie zaten drie leden, waaronder Wim. Rob (lid) en ik hebben er hard aan gewerkt, maar van Wim kwam geen inbreng en ook op de afspraak (8 oktober) kwam hij niet opdagen. De datum was overigens meermalen met hem gecommuniceerd. Op de vrijdag vooraf gaand aan de ledenvergadering zond hij echter een mail met het verzoek een aantal punten op te nemen. Hiervan zijn de meeste onderwerpen verwerkt, waardoor de leden het programma overigens te laat ontvingen.

In de vergadering verontschuldigde Wim zich voor zijn gedrag, maar noemde vervolgens onderwerpen die in het programma opgenomen moesten worden (waarvan hij de meeste vrijdags al had verzonden en verwerkt waren). Dit laatste gaf enige wrevel tijdens de vergadering.

Het tweede onderwerp was de kandidatenlijst. De kandidaten ontvingen op 4 november de lijst, met enige motivatie en de mededeling dat de lijst onder embargo was (de regels geven overigens aan dat de lijst veertien dagen voor de vergadering aan de leden toegezonden moet worden). De lijst schetste enige verbazing. Zelf was ik op nummer een voorgesteld, met veel complimenten. Wim stond op twee en Reina op vier. De argumentatie bij Reina was  niet inhoudelijk.

Voor het vaststellen van de lijst maakte Wim duidelijk dat er nog twee kandidaten waren en Herman en Soraya meldden zich. Formeel kan dit, mits de leden achter aan de lijst aansluiten (in principe is voor hen geen verkiesbare plaats meer weggelegd). Herman nam vervolgens het woord en overwoog zijn kandidaatstelling, nu hij zag dat ik op plaats een voorgesteld werd. Hierop reageerde ik door te zeggen dat hij zich met een dergelijke opmerking in feite diskwalificeerde als kandidaat.

Vervolgens wilde de voorzitter de lijst in stemming brengen. Discussie, of het presenteren van/door de kandidaten werd niet nodig geacht. De commissie had immers haar werk goed gedaan en dat mag je niet ter discussie stellen. Toch wilde ik nog een vraag aan Wim stellen en die gelegenheid kreeg ik: Waarom op plaats twee, omdat ik toch echt er vanuit ging dat je ergens tussen plaats vier en zeven zou komen te staan, naar aanleiding van ons gesprek.

Het antwoord was enigszins onduidelijk. Wel gaf hij een opmerking in de richting van de duolijsttrekkerschap, iets waar wij nog op geen enkele wijze over gesproken hadden. De onduidelijkheid van Wim maakte ook dat een lid hem de vraag stelde of hij geen kiezersbedrog zou plegen, wanneer hij niet in de raad wilde zitten. Ook hier bleef het antwoord vaag.

Reina haakte aan door de motivatie voor haar plaats vier aan de kaak te stellen. Hierop gaf Wim een zeer negatieve reactie. Bij Reina viel dit geheel verkeerd, waarop zij boos en verdrietig de zaal verliet. De vergadering kabbelde door en onderwijl werden hier en daar wat harde en ongenuanceerde dingen gezegd. Wijs stelde Wim een schorsing voor, voor een periode van twee weken.

Gesprek

Een onderdeel van de schorsing was met elkaar in gesprek te komen. Vanuit mijn teleurstelling richting en opstelling van Wim heb ik aangegeven geen gesprek met hem te willen. Later heb ik aangegeven dit wel te willen, maar alleen met een onafhankelijke gespreksleider.

Op de vooravond van 20 november (de 19^e dus) vond er een gesprek plaats. De onafhankelijke gespreksleider was lid van het provinciaal bestuur. Het gesprek verliep naar tevredenheid. Bij het afscheid meldde ons provinciale bestuurslid nog wel dat het niet de bedoeling is met twee gezichten de campagne in te gaan. GroenLinks (landelijk) heeft nadrukkelijk aangegeven zich overal met één lijsttrekker te profileren.

Deel 2, ledenvergadering

De 20^e werd voorgezeten door een onafhankelijke voorzitter en onze gespreksleider van de vorige avond was waarnemer. De vergadering begint en de wethouder neemt het woord; hij wil toch op plaats 1. Een 180 graden omslag ten aanzien van het vorige gesprek, wat mij zeer verkeerd viel. Wim motiveerde zijn besluit puur op basis van negatieve argumenten over Reina en mij. Wat vooral stak was dat het op basis van onwaarheden en suggestieve opmerkingen was. Ondanks dat ik hier een opmerking over maakte en het betoog stopte, waren de leugens wel de wereld in geholpen. De voorzitter wilde de eerste debatronde afronden en zo geschiedde. Daarna werd er geschorst. Wim, onafhankelijke voorzitter en ik gingen in gesprek. In dit gesprek heb ik aangegeven eventueel akkoord te gaan met een tweede plaats. Je doet het immers voor GroenLinks, niet je eigen hachje (hoe naïef dan ook).

Terug in de vergadering werd inderdaad onze wethouder gekozen als lijsttrekker. Dus ging de stemming voor plaats 2. Vanuit de gesprekken ging ik er van uit dat ik tweede zou worden. Tot iemand opmerkt: mits er geen tegen kandidaten zijn… Hierop steekt het Herman zijn hand op en geeft aan: mijn buurvrouw. Enige verbazing en twijfel, waarop Soraya aangeeft inderdaad voor plaats twee te gaan (wat formeel dus helemaal niet zou kunnen, gezien wat eerder aangegeven is). Er waren twee stemrondes nodig, maar zij kwam op plaats twee. Hiermee brak de snaar. Ik vroeg een schorsing, Reina stond op en legde haar kandidatuur neer, waarop ik ook aangaf mijn kandidatuur neer te leggen. Wij verlieten boos en gedesillusioneerd de zaal. De vergadering ging gewoon door. Niets aan de hand… een motivatie voor een derde of misschien zelfs vierde plaats kon ik niet naar de buitenwereld verkopen.

Emotie

Vanuit de emotie, je bent en blijft immers mens, voelden wij ons geschoffeerd, een mes in de rug gestoken. Primair lag hier de verantwoordelijkheid bij Wim, die (en bij die mening blijven wij) oligarchisch de macht binnen GroenLinks Velsen lijkt te pakken (ik moet hierbij ook heel erg denken aan mensen als Poetin en Erdogan). Of dat goed is voor GroenLinks? Nee, dat kan ik mij niet voorstellen. Integer? Geheel niet. Maar dat het ook nog eens moet middels leugens en bedrog, dat heeft ons inderdaad de felle reacties van 21 november doen schrijven.

De regels

Of er echt niets aan de hand is, zoals GroenLinks landelijk, provincie én bestuur aangeven is de vraag. Uitgaande van het huishoudelijk reglement (lokaal) is niet voldaan aan de artikelen 6 (lid 2), 38, 39, 40 (lid 3) en 41. De kandidatencommissie heeft uiteindelijk bestaan uit maar drie leden (Beverwijk is helemaal weg gevallen), waarvan een lid niet eens betrokken is geweest bij de samenstelling van de kandidatenlijst. De leden hebben de lijst niet vooraf kunnen in zien, de kandidaten hebben zich niet (ordelijk) kunnen presenteren. Ook heeft de kandidatencommissie geen omschreven opdracht van het bestuur mee gekregen. Niet in regels gevat, maar veelal wel gewenst; er zat niemand met feitelijke politieke ervaring in de kandidatencommissie.

Het vervolg

Vanuit het bestuur kwamen wel enkele geluiden, waarbij Wim (als wethouder) in eerste instantie opgetreden is als woordvoerder van het bestuur, iets wat volledig tegen alle politieke regels in is (en ook het dualisme vreemd is). Daarna kwamen er nog enkele persberichten vanuit het bestuur. Stellig werd beweerd dat wij tegen de uitkomst van de kandidatenverkiezing zijn. Niet juist, want wij hebben ons terug getrokken (overigens 4 van de 9 oorspronkelijke kandidaten hebben zich terug getrokken!). Wij hebben moeite met de procedures. Er wordt beweerd dat wij geen nieuwelingen boven aan de lijst wilden. Ook onjuist. Hierbij verwijs ik naar de eerdere opmerking, dat kandidaten die zich na 9 september hebben aangemeld niet verkiesbaar mogen zijn. Er wordt gesteld dat wij bezwaar hebben tegen de wethouder op een verkiesbare plaats. Onjuist. Op het laatst heb ik zelfs nog plaats willen maken voor Wim (toen nog op 2). Het ging er om dat het wellicht, om redenen, niet verstandig is voor de wethouder weer raadslid te worden en hij daarin onduidelijk blijft. Ook wordt verwezen dat in 2010 wij met drie koppen de campagne in gegaan zijn. Dat was overigens eveneens op initiatief van de Wim, maar GroenLinks heeft nu heel duidelijk haar standpunt voor 2014 kenbaar gemaakt (één gezicht). Dat heeft Wim genegeerd. Kortom, er is wél een hoop mis.

Het grootste probleem is echter dat in alle statuten en huishoudelijke reglementen binnen GroenLinks wel regels zijn, maar geen bezwaarprocedures die voor lokaal niveau gelden. Om die reden is de uitspraak van de ledenvergadering heilig. Wat er ook allemaal fout gaat, welke afspraken ook gemaakt zijn… het maakt niet uit. Dus: er is niets aan de hand!

Motie

De fractie van GroenLinks heeft op 6 februari 2014 een motie van wantrouwen ingediend tegen Wim. Boze tongen beweren dat dit puur op emotionele gronden is en wij gezocht hebben om terug te slaan. Dat wij met deze motie het functioneren van Wim publiekelijk aan de kaak willen stellen is juist. Het gaat echter wel om inhoud en alle zaken die hij wel degelijk heeft laten liggen. Wat dat betreft heeft hij zelf genoeg voedsel aangereikt om tot deze stap over te gaan ( de druppel was de opzegging van het contract met BAM inzake het stadhuis), waarmee duidelijk mag zijn dat hij verbaal sterk is, maar in de uitvoering te veel heeft laten liggen. Dat wij met deze motie zijn gekomen is puur aan zichzelf en zijn functioneren te wijten.

Epiloog

Laten we helder zijn, nu zijn er alleen maar verliezers. De grootste verliezer is de kiezer. Die stemt straks niet op een partij, maar op Westerman. Wij hebben niet aan het handje van hem gelopen en die rekening krijgen wij nu, maar ik ben GroenLinkser in hart en nieren. Dit doet vreselijk pijn. En dan werd de druk nog op ons gelegd (GroenLinks landelijk en provinciaal) te zorgen voor nog goede maanden en een goede overdracht. Voor de lieve vrede… welke lieve vrede? Eerst grof worden neergesabeld en dan de hand blijven rijken? Dat hebben we de afgelopen periode al te veel gedaan en tot het uiterste. De hand blijft nu laag. We kunnen niet meer, wij zijn op. Met dank aan de organisatie van GroenLinks, het zwakke lokale bestuur en vooral met grote dank aan Wim Westerman (die overigens zelf de laatste maanden zich publiekelijk zeer negatief uitte jegens de fractie). Dit heeft niets meer met politiek te maken, en dat is zo te betreuren.

Met deze blog willen wij zo veel als mogelijk de werkelijkheid weer geven. In ieder geval hopen wij hiermee wel de essentie weer te geven. Aan een ieder zijn, of haar, conclusie te trekken.

Voor ons valt het doek (en veel meer)…