Vandaag heb ik mijn lidmaatschap
van GroenLinks opgezegd. Met spijt en verdriet. Zo zie je maar dat je politiek
op dezelfde lijn kan zitten, maar vanuit de organisatie de boel enorm botst. In
dit geval is het laatste het geval. GroenLinks gaf steeds aan het beste voor GroenLinks
te willen. Het bestuur heeft echter een verkeerde keuze gemaakt en gekozen voor
een goede vrede, maar daardoor niet voor het belang van de partij.
De
heksenjacht van het bestuur is, volgens het bestuur, gesteund door het
provinciaal en landelijk bestuur van de partij. Opvallend is dat na de crash in
november het wel de fractie is geweest die de hand heeft uitgestoken. Maar
eigenlijk vanaf het begin heeft provinciaal en landelijk bestuur gekozen voor
de goede vrede, de regeltjes, maar niet het belang van GroenLinks. In mijn blog
Er is niets mis heb ik hier al
uitvoerig over geschreven.
De
fractie is per direct veroordeeld en wij hebben geen reële kans gehad ons te
verweren, toen het lokale bestuur het vertrouwen in ons wilde opzeggen. Op
wankele en onduidelijke basis, maar door de juiste paar leden op de vergadering
te laten komen was het besluit appeltje-eitje. Wij waren kansloos! En dat heeft
het provinciaal en landelijk bestuur gewoon laten gebeuren.
Wij
konden niet langer namens GroenLinks in de fractie zitten. Zo kort voor de
verkiezingen konden wij ook niet opstappen. Dan kan je alleen maar door op
eigen titel, en zo hebben we fractie
Merhottein in het leven geroepen. Is dat het belang van GroenLinks? Niet
naar mijn idee. GroenLinks heeft Velsen verkwanselt aan een oligarch met paranoïde
inslag. Puur op basis van gebrek aan goede regels. De lokale politiek wordt het
stiefkind van de politiek genoemd. GroenLinks heeft het hier weer eens bewezen.
Er is geen enkele kwaliteitsgarantie en de grootste bek heeft de meeste kans.
Dat moet straks wel het lokale bestuur vormen. In een partij waarin een exces als
dit mogelijk is kan ik mij niet thuis voelen.
Wanneer
GroenLinks haar zaken op orde heeft zal ik graag weer lid worden. Maar gaat dat
ooit lukken? GroenLinks is de afgelopen jaren meer in het nieuws geweest. In de
meeste gevallen vanwege de partijstructuur en de wijze waarop de partij met
haar politiek omgaat. Jolande Sap, Tofik Dibi, het afgezette partijbestuur,
noem maar op. En dan nog de drama’s die niet in het nieuws geweest zijn. Een
voorbeeld; Reina wilde als stagiaire zich bij het provinciale bestuur
aansluiten, na een (nood)oproep. Vervolgens werd zij afgewezen, vanwege
onvoldoende ervaring en nog wat drogredenen.
Het
voelt vreemd wanneer je met volle overtuiging het gedachtegoed tot het uiterste
hebt uitgedragen en je wordt weggezet als een soort verrader, die de naam van
de partij te grabbel heeft gegooid.
Los
van onze initiatieven heeft alleen het provinciaal bestuur ons een keer
uitgenodigd voor een gesprek. Dat gesprek stond vooral in het teken van de hand
op houden en constructief blijven. Het lokale bestuur heeft ons na 21 november volledig
laten vallen. Geen enkel teken van toenadering is geweest, m,aar over ons wordt
gezegd dat wij de deur dichtgeslagen hebben. En daar is GroenLinks landelijk in
mee gegaan. De opmerking van Tof Thisse over een kandidaat die tijdens een
vergadering naar voren komt en een tweede plaats claimt was duidelijk. Zoiets
kan niet. In Velsen wel. Een bestuur die eerst geen enkele discussie wil en
direct over wil gaan tot stemming van de kandidatenlijst, omdat de
kandidatencommissie haar werk serieus heeft gedaan en als zodanig gehonoreerd
moet worden. Vervolgens laat het lokale bestuur hier totaal niets meer over
horen en praat goed dat de hele kandidering losgelaten wordt. Dat ik mij heb
teruggetrokken als kandidaat was mijn besluit. Mijn kritiek was de procedure.
Daarin is totaal niets gedaan en heeft landelijk alles laten lopen. Nee, dan
moet ik met pijn in het hart afscheid nemen van de partij, die ik zo enorm
graag wil steunen en waar ik voor wil gaan. Maar, ik ben over de grens gejaagd.
Het land van GroenLinks uitgezet. Dan
kan je alleen maar het besluit nemen te bedanken. Het blijft jammer, dat ik zo
kansloos en onterecht ten onder ben gegaan.
bron: nrc.nl |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten