De vraag is waarom bepaalde kunst, of een bepaalde kunstenaar, beter is dan een ander, grotere bekendheid of men het werk voor grote bedragen van hand tot hand laat gaan. Wellicht dat ook een vraag als deze geen concreet antwoord kent en eveneens voer voor eindeloze discussies is.
Persoonlijk zie ik kunst in zekere zin als een ambacht. Kunst mag dan ook betaalbaar zijn en wanneer het ambacht zeer origineel of kundig wordt uitgevoerd mag dat natuurlijk wel duurder zijn. De buitenproportionele bedragen blijven mij tegen de borst stuiten. Zowel van huidige kunstenaars als de oude meesters.
Dat kunst dus altijd onderwerp van discussie is mag nu wel duidelijk zijn. Interessant wordt het wanneer de kunstenaars met elkaar in concurrentie gaan. Er zijn meerdere vormen, waaronder de kunstenaar van het jaar, het kunstwerk van het jaar en vele kleinere eerbetonen waarbij een "winnaar" uit de bus komt. Maar, hoe kan men de kunstenaars met elkaar laten meten? Volgens mij kan dat alleen op uitermate subjectieve basis. De jury bepaalt. Maar wat maakt de keuze van de jury? Omdat ze iets leuk vinden, de kunstenaar kennen, en natuurlijk zijn er tal van andere persoonlijke invloeden. Dat kan ook niet anders, want er zijn geen harde criteria. Natuurlijk kan er sprake zijn van kundigheid. Daar zijn ook richtlijnen voor en er bestaan ook theorieën, zoals bijvoorbeeld het perspectief. Maar kunst betekent ook vanuit de theorie een eigen weg te kiezen. Dus misschien is het wel de creatieve toepassing, wat kunst tot kunst maakt. Zo kon Picasso de theorie goed beheersen en daar vanuit ging hij abstraheren. Je hebt de impressionisten, die vanuit de theorie de kunst van het weergeven van het gevoel weergeven. Je kan alle kanten op. En Dali is juist een voorbeeld van een kunstenaar die zijn fantasie in zijn werk gebruikte. Maar voor geen goed kan ik een keuze maken tussen Picasso en Dali. Behalve wanneer ik puur uit ga van wat mij zelf het meeste aanspreekt.
Nee, ik kan dus niet aan een "wedstrijd" deelnemen. Ik zal mij dan ook nooit inschrijven voor iets compitatiefs. Een keer in mijn leven heb ik dat gedaan. Volgens mij in 1985, maar kan mij een jaartje vergissen. Dat was de prijs van Koningin Beatrix voor jonge kunstenaars. Ik eindige op plaats vijf en bleef buiten de schijnwerpers. Het werk wat won vond ik persoonlijk abominabel. Ook de site van Exto heeft een soort competitie, waarbij kunstenaars in de picture worden gezet. Daar doe ik evenmin aan mee. En voor mijn werk geldt eveneens dat de "kijkers" hun oordeel geven. Zo zijn er mensen die niet tegen mijn werk kunnen, die er niets mee hebben, het mooi vinden, maar nooit thuis zouden willen hebben, mensen die gepakt worden door een bepaald werk en zowaar een enkele fan.
Kunst is een vreemd fenomeen. Een wereld waar appels en peren worden vergeleken. Kunst, waarbij men zich kan verheffen door elitair gedrag. Kunst waarbij het werk kunst wordt, omdat de kunstenaar zich goed kan verkopen.
Ook het exposeren stuit me vaak tegen de borst. Betalen om te exposeren is begrijpelijk wanneer het directe kosten moet dekken. Maar €5000 om te exposeren lijkt mij wat overtrokken. En dan de percentages die je moet inleveren, soms net meer dan 50%. Dus, veel exposeer ik ook niet.
Kortom, ik denk dat ik een teruggetrokken kunstenaar ben. Mijn karakter, maar zeker ook mijn keuze. Ach, misschien wordt ik wel een groot kunstenaar na mijn dood. Maar als mijn werk ooit voor miljoenen van de hand gaat..., draai ik mij om in mijn graf. En ook na mijn leven zou ik nooit "het kunstwerk van het jaar" gemaakt willen hebben. Maar, ik blijf voorlopig gewoon lekker en graag schilderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten