Alles op een rijtje

Laatst was ik bij mijn buurman, Loet, binnen en keek vol bewondering naar zijn collectie klokken en klokjes. Prachtig geplaatst in het interieur, maar ook exemplaren waar  je een poosje naar kan kijken. Toen hij er over ging vertellen dacht ik: leuk, ik wil klokken verzamelen.

Zelf verzamel ik autootjes. Ik ben er dol op, alleen bij mij staan ze niet mooi in de kamer en kan je ze ook niet tussen de inboedel een plekje geven. Autootjes horen in een vitrine en niet alle vitrines staan leuk in een kamer. Dus, nu staat de vitrine op de overloop en iedere dag kijk ik er even naar.

Waarom zijn mensen zulke verzamelaars. Wanneer ik straks dood ga kan ik niks mee nemen, althans, dan heb ik er geen donder meer aan. Verzamelen is een hang naar het verleden, maar ook iets van “hebben”. Bij mij zit er altijd wel een nostalgische waarde aan het verzamelen. Zo verzamel ik nadrukkelijk schaal 1:43. Deze schaal kennen we met name van de Dinky Toys. Ik heb wel 1:87 verzameld, maar dat is alleen leuk, wanneer je een mooie treinbaan hebt staan. De schaal die ik nu verzamel is een mooie schaal. Genoeg detail en niet te veel ruimte. Maar ook de nostalgie van vroeger. Ik ben immers deze schaal begonnen te verzamelen, omdat ik als eerste een Dinky Toy in handen kreeg. En er is een hele markt.

Met de Dinkys ben ik de Franse Dinkys gaan verzamelen. Geen toeval, want ik vind de oudere Franse auto’s geweldig. Via slinkse wegen wist er ik er een aantal te bemachtigen, soms kreeg ik er eentje, en soms kocht ik een model voor een schappelijk prijsje. Bij dat laatste ontdekte ik een hele markt van 1:43 modellen. Handgemaakt, en nieuw. Daarmee breidde ik de collectie langzaam uit. Maar verzamelen is ook keuzes maken. Mijn eerste keuze lag dus bij de Franse modellen, ooit geproduceerd tussen (globaal) 1955 en 1973. De toptijd, wat Franse design betreft.

Van deze modellen ging ik mij een beetje specificeren. Naast de personen auto’s wilde ik er ook wel politieauto’s en taxi’s bij hebben. Van het laatste is de markt overigens vrij dun. Een vriend van mij heeft enkele schitterende exemplaren van de Simca Aronde, van Dinky Toy. Het lukt me helaas niet deze te bemachtigen. Wel heb ik inmiddels een aantal leuke exemplaren van Gorgi Toy.

Nu is het “hebben” een aspect.  Je wilt ook weten wat je hebt. Al vrij snel begon ik boeken te kopen. Boeken van tal van merken en twee dikke pillen van Dinky Toys. Je gaat er een studie van maken en de collectie breidt langzaam uit.

Inmiddels heb ik ook een collectie brandweervoertuigen en mogen Italiaanse auto’s er bij. Van Fiat heb ik een paar leuke exemplaren. Verder heb ik nog wat krijgertjes van andere merken en zelfs een klein legertje militaire voertuigen.

Helaas kan ik niet alles tonen. Er zit het een en ander (voorzichtig ingepakt) in dozen en doosjes. De basis collectie bewonder ik wel dagelijks, maar er ontstaat ook hier langzaam een ruimte gebrek. En dan heb ik het nog niet eens over honderden modellen. Als ik er 200 heb zal het veel zijn. Het kost toch geld, alhoewel ik dus ook wel een aantal krijgertjes heb. Met nam de krijgertjes zijn leuk. Dan kan ik weer echt de boeken pakken en determineren. Soms met een leuk resultaat. Maar niet veel zolders huisvesten nog een doos met dergelijk materiaal, en ook niet iedereen wil er vanaf. Een enkeling ziet bij het merk Dinky Toys direct dollartekens voor de ogen. In de meeste gevallen is dat pure onzin. Er zijn wel modellen met grote waarde, maar dat is sporadisch en het meeste is nog geen tientje per stuk waard.

Mij gaat het dan ook niet om de financiële waarde. Nee, geheel niet…. Alhoewel, ik heb enkele modelletjes die wel een zekere waarde vertegenwoordigen en daar ben ik best trots op. Maar of het dan over de waarde gaat, of over het feit dat het een bijzonder model is…. Dan ga ik toch voor het laatste.

In ieder geval hoop ik mijn collectie nog lang te mogen uitbreiden. Tegenwoordig koop ik af en toe via internet, en vooral ook goedkope modellen, maar wel van goede kwaliteit. Eigenlijk vertroebelt dat de collectie een beetje, maar goed, ik verzamel niet specifiek Dinky Toys, maar modelauto’s op schaal 1:43. En naast het bestaande wil ik graag meer bussen en vrachtauto’s, uit die periode. Helaas zijn die mij vaak te duur.

Het kost mij soms wel moeite mijn verzamelwoede te beperken tot een kader van objecten. Het mag al duidelijk zijn dat ik daar binnen mijn grenzen steeds verleg. Toch wil ik ook best klokken gaan verzamelen. Zo zijn er wel meer zaken. Oude fototoestellen, beeldjes, huisjes (heb ik ook nog een tijdje gedaan: huisjes uit allerlei landen) en noem maar op. Er is veel te verzinnen. Ik doe het niet. Soms krijg ik wel iets leuks, echter zolang ik er geen boeken over koop blijft het goed gaan. Dus blijf ik mij beperken tot de auto modellen. En mocht iemand nog ergens iets hebben; ik houd mij aanbevolen.

Toch weer even terug naar waar zo’n verzamelwoede vandaan komt. In feite is het een totaal zinloze gebeurtenis. Hooguit kan je zeggen dat je er plezier aan beleeft. Toch doen veel mensen het en een aantal schieten helemaal door , zodat hun woning een compleet pakhuis is geworden. Daar moet ik dan weer niet aan denken.

Vroeger speelde ik met de Dinkys van mijn broers. Mijn hobby was het spelen van ongelukje. Daarbij hanteerde ik regelmatig de hamer en op deze wijze is de toen bestaande collectie geheel naar de verdoemenis geholpen. Misschien heb ik daar spijt van gekregen, waardoor ik ben gaan verzamelen. Maar waarom dan juist modellen uit die periode? Toch iets van nostalgie en het vasthouden der dingen. Objecten van vroeger geven ook wel een beetje houvast in deze tijd, waar alles blingbling en vluchtig is. Wellicht heb ik een hang naar vroeger, is er een hang naar een stukje veiligheid.

Toen ik laatst bij Loet in de kamer stond voelde ik mij daar heel prettig. Dat kwam niet alleen door de klokken. Nee, zij hebben een hele prettige inrichting. Een stukje nostalgie, zonder de moderne tijd te verloochenen. Dat voelde ook wel veilig. Dat herken ik ook een beetje in ons eigen interieur. Eigenlijk willen we wel meer op de moderne toer, maar het lukt ons niet. Er blijft een hang naar een stukje verleden, een beetje geborgenheid. Wat dat betreft leven wij in een prachtige tijd en wanneer ik zo weer naar beneden loop… blijf ik weer even op de overloop staan, turen naar mijn Dinkys….