Parijs....

De westerse wereld is van slag door de aanslagen in Parijs. Ja, het is verschrikkelijk wat daar is gebeurd. Maar hoe bijzonder is dat nu eigenlijk? Vragen we ons dt wel eens af, of gaan we uit van ons individuele onschuldigheid? En waarom krijgt Parijs zo ontiegelijk veel aandacht, terwijl in Beiroet ook een aanslag was, door ISIS, met veel doden? Is een dode in de Arabische wereld minder erg dan een dode westerling? Vraagt men zich dat wel af? Of is het alleen aangrijpend wanneer het bij ons voor de deur afspeelt? De aanslagen in Parijs zijn verschrikkelijk, maar niet meer er dan al die andere aanslagen. Leuk dat op Facebook men en masse de Franse vlag over hun profiel plaatst, maar wat is dit voor massaal gedrag. Wil men er bij horen? Waarom zie ik geen Libanese vlaggen op Facebook? In sommige reacties krijg ik te horen dat het zo erg is, omdat we niet in oorlog zijn. Dat is de vraag. In moderne tijden worden immers moderne oorlogen gevoerd. Misschien is dit onze moderne oorlog. Machtswellustelingen die zwak geïntegreerde jongeren zo gek krijgen dit soort aanslagen te plegen. Jongeren die toch al geen perpectief hebben. Misschien zelfs al suïcidaal rondlopen. Jongens die zo gehersenspoeld worden dat ze zich lenen voor aanslagen en zelfmoordaanslagen. Gekken noemen wij ze, wat dat zijn ze. Dan moeten we ook eens heel erg naar ons zelf kijken. Hebben wij niet een verantwoordelijkheid ons bezig te houden met onze eigen omgeving? Hoe kan het in hemelsnaam zo uit de hand gelopen zijn in Molenbeek? In het westen zijn we te veel bezig met ons persoonlijk welzijn, onze rijkdom, de tweede auto en alles rond het uiterlijk vertoon. We leven in het westen in een individualistische maatschappij, en reageren verontwaardigt op wat er in onze achtertuin gebeurt. Want we kijken nauwelijks meer in die achtertuin. Alle aandacht gaat uit naar de voorgevel. Je ziet dit fenomeen op tal van gebieden. Alleen al in de politiek. Onze regering neem tal van slechte maatregelen, de sociale welvaartsstaat wordt uitgekleed, de scheiding arm en rijk wordt groter, werkloosheid en armoede onder ouderen groeit, etc. En, niemand die daadwerkelijk iets onderneemt. Een enkele vakbond doet nog wat waterige pogingen, maar eenheid is er over het algemeen niet bij. Dan opeens, een grote aanslag. Men voelt zich weer verenigd. Net als voetbal ons verenigd. Maar wat ons werkelijk verenigd is volledig uit zicht verdwenen. Het feit dat Wilders zo een grote populariteit kent is iets om heel erg zorgen om te maken. Toch kan hij nog steeds rustig zijn gang gaan. En natuurlijk heeft iedereen altijd overal een mening over. Maar ga je het gesprek aan, blijkt zo vaak dat de meningen eenzijdig gevormd zijn. Dat meningen onwrikbaar zijn geworden. Ik denk zo, dus ik denk niet anders. Zelfs goede argumenten kan de mens niet meer op een ander standpunt brengen. Komplot theorieën en stigma's sturen onze samenleving. Niet vreemd dat het dan zo een puinhoop wordt.



De aanslagen zijn verschrikkelijk. In Parijs, In London, in Madrid, in Beiroet, op al die Amerikaanse scholen. Alle aanslagen zijn verschrikkelijk, omdat er altijd zoveel onschuldige mensen het slachtoffer zijn. En hoe verschrikkelijker de aanslagen, of hoe dichterbij zij komen, hoe ongenuanceerder men reageert. Primaire reacties noemt men dat in de psychologie. Alleen blijft men tegenwoordig erg in de primaire reacties hangen. De woorden van Aboutaleb (in Buitenhof, 15 november 2015) waren zeer goede en weloverwogen woorden. De opmerking van iemand daarna kon ik niet plaatsen: "Die Aboutaleb is een geweldige gast. Ik vind het een wijze man. Ik vind alleen wel dat die moslims weg moeten uit ons land..." Deze persoon "vindt" van alles, maar begrijpt er geen snars van. Ik poogde de discussie aan te gaan, maar dat was een zinloze onderneming. Meneer (het was een meneer in dit geval) luisterde niet eens naar mij, maar zijn uitspraken werden feller en harder. Ja, zelfs de N-bom werd door hem als humane oplossing aangedragen om de Arabische wereld in te tomen. Het kippenvel stond op mijn armen.



Net als iedereen wordt ik ziek van al het geweld. Vooral omdat het zo zinloos is, dan wel zinloos lijkt. Maar helaas zit er achter al dit geweld zo veel meer, dan de uiterlijke zinloosheid. Wij, gewone mensen, zien dat niet. Wij zien de machtspelletjes niet. De lobby's, van onder andere de wapenindustrie, kennen wij niet. Hooguit hoor je er af en toe van. Wel merk ik op dat al dit gedrag steeds weer bevestigt hoe primitief wij mensen eigenlijk nog zijn. Onze samenleving mag dan modern zijn, de technologie op zeer hoog niveau, de mens blijft achter bij deze ontwikkelingen. We blijven elkaar de hersen in slaan. Met onze ellebogen bevechten we goede posities, door anderen neer te slaan. Letterlijk of figuurlijk. Was onze politieke ervaring er geen voorbeeld van? Ene Westerman die de macht wilde behouden en mij met leugens en bedrog neerzette tijdens eenvergadering. Regels overtrad om zelfs zijn macht te houden? Een klein voorbeeld in deze grote wereld, maar wel illustratief. En wat inzake ons verkeersgedrag. Ruzies ten over, puur gebaseerd op asociaal gedrag. Ruzies die niet zelden leiden tot geweld. De vechtpartijen in de weekenden in het uitgaansleven. Allemaal heel primitief. Maar ook verbaal en in de gedachten van mensen uit dit zich. Men hoort een half verhaal en maakt hun conclusie. Vragen naar de andere helft van het verhaal is er vaak niet bij.



Het gaat niet goed in de wereld. Maar dat is niet nieuws. Het is nog nooit echt goed gegaan. De tijd nu, is niet veel anders dan honderd jaar geleden, driehonderd jaar geleden, of duizend jaar geleden. Het enige wat veranderd is dat onze (zakelijk) kennis zich ontwikkelt. In de Romaanse tijd had je nog geen auto's, geen vliegtuigen. Nu hebben we technologie. Hoogstaand zelfs, maar ook dat heeft zo zijn nadelen. Woonde je tweehonderd jaar geleden in Amsterdam en werd er in Rome zinloos gemoord, hoorde je dat eens na een week. Wanneer dit nu voor komt zie je het bijna live in je huiskamer. Via de media, televisie en internet, worden we niet alleen direct geïnformeerd, maar ook direct geconfronteerd. Tijdens de warme hap trekken de bloederige lijken aan je ogen voorbij. Niets ontgaat ons meer. Met een snelheid die niet te bevatten is. En eigelijk is die ontwikkeling heel slecht voor de mens. Omdat we alles nu zo snel horen en zien, gaan we ons er ook die primaire reacties permitteren. Maar omdat we over te weinig kennis beschikken blijven we daar in hangen. En zo verandert er helemaal niets, helaas. Ondanks dat de wereld er zo anders lijkt uit te zien. En iedere keer zeggen we en masse: "dit nooit meer", maar morgen gebeurt het weer.