bron: hockeyclubwaalwijk.nl |
Je kent het wel. Mensen
die vertrekken, maar er een uur later nog zijn. Of mensen die er nog een roken
en dán echt gaan, maar pas vertrekken na vele peuken. Het ritueel van opstaan
om weg te gaan en in fasen het vertrek in te luiden is een wel heel
intrigerende wijze van afscheid nemen.
Je
hebt mensen, die bijna halverwege een gesprek op staan; "ik ga", en
daadwerkelijk en vrijwel direct vertrekken.wat mij vooral opvalt is dat er twee
dingen voorspelbaar zijn; wie hoe vertrekt en wie de uitgeleide doet en hoe.
Bij een vlugge opstapper en een doorpratende persoon die uit laat gaat het
proces heel snel, maar is er duidelijk meer vertraging, dan wanneer de persoon
die uitlaat verder geen nieuwe onderwerpen of dergelijke aan kaart.
Mensen
die er nog een roken, of nog een drinken zijn plakkers. Veelal hebben zij geen
verplichtingen elders, of staan de verplichtingen welke zij hebben hen tegen.
Eigenlijk mensen die helemaal niet weg willen. Vooral uit beleefdheid zeggen
zij op te willen stappen. Is de gastheer/gastvrouw kort van stof of gaat ie uit
van de boodschap zal de bezoeker binnen redelijke tijd inderdaad toch
vertrekken. Echter, schenkt de heer/vrouw des huizes nog wat in, dan kan het
afscheid lang uitgesteld worden. Het afscheidsritueel is dus altijd een
interactie tussen twee personen.
Dan
heb je de gastheer/vrouw die of ongevraagd, of opgedrongen bij schenkt. Dan wil
deze persoon in eerste instantie niet dat de gast vertrekt. De gast die niet
wegkomt zal dan lang kunnen blijven, makkelijk tot de late uurtjes en mogelijk
enkele flessen verder. De gast die wel wegkomt zal langer blijven en meer
drinken dan de opzet, maar toch sneller opstappen. Dit of na een nadrukkelijk
"ik hoef echt niet meer", dan wel door een half glas te laten staan.
Maar
dan. De gast kondigt het vertrek aan, zonder echt aanstalten te maken. Bij een
herhaalde mededeling gaat de gast al staan. Ondertussen gaat het gesprek gewoon
door. Dan wordt er afscheid genomen en volgt vrijwel direct een nieuw
onderwerp. Iedereen staat, maar het gesprek gaat gewoon door. Ondertussen wordt
nog enkele keren aangekondigd te vertrekken. Na enige tijd komt er beweging.
Afhankelijk van de woning en omgeving gebeurt dit in fasen. Bijvoorbeeld een
gesprek bij de deur naar de gang, een gesprek in de hal en tot slot een
uitvoerig gesprek bij de voordeur. Ja, zelfs voortzetting bij auto of fiets is
dan niet uitzonderlijk. Deze manier van afscheid nemen kan zo een half uur tot
zelfs wel een uur duren.
Duidelijk
is dat ook hier de interactie cruciaal is.
Een
vlugge vertrekker en een langdradige persoon die uitlaat geeft nog wel eens de
vreemde situatie dat de een al wegloopt, terwijl de ander nog met het verhaal
bezig is. Bij een langzaam afscheid nemend persoon zie je dat er juist vaak een
monoloog ontstaat. De gastheer/vrouw reageert steeds minder, waardoor de gast
uiteindelijk sneller eieren voor zijn geld kiest.
bron:jet030.blogspot.nl |
Over
het algemeen is het afscheid tussen mannen sneller en directer dan tussen
vrouwen. Afscheid tussen mannen en vrouwen is, qua vorm, sterk afhankelijk van
zowel de individu als de interactie. Meestal zie je hier qua tijd een
tussenvorm.
Dan
zijn er nog signalen van het vertrek. Sommige mensen lijken hier volledig
immuun voor. Of zij zelf uur de regie hebben en pikken dan ook geen enkel
signaal op, dat het misschien toch beter is te vertrekken. Anderen daarentegen
lijken overgevoelig voor deze signalen en breken het gesprek abrupt af.
Wanneer
er meerdere gasten zijn en meerdere gastontvangers ontstaan vak mixen van al
bovengenoemde met het effect dat er altijd een, twee of meer voor Piet Snot
aanwezig zijn. Zij vallen vrijwel buiten het gesprek. In die gevallen zijn het
weer vooral de dames die rekken, of de gast en de gastvrouw.
Afscheid
nemen is zo beschouwd een boeiend fenomeen. Je kan het goed analyseren en er is
veel te ontdekken. We staan er zelden bij stil hoe wij afscheid van elkaar
nemen en hoe wij hiermee omgaan. Toch boeiend eens bij stil te staan, want dit
ritueel zegt heel veel over mensen. En hoe ik afscheid neem? Ik zet er gewoon
een punt achter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten